Een goed voorbeeld van iemand die niet op zijn eigen benen in zijn eigen schoenen op aarde kan lopen is het volgende verhaal.
Het betreft een man die uit de periferie van Nederland komt uit een gezin die het niet al te rijk had. In het protestantse gezin waarin hij opgroeide merkte hij op dat dit geen leuk leven was. Hierop besloot hij het anders te doen voor zichzelf.
Maar dat was moeilijk gezien het feit dat hij ook niet al te veel scholing had doorlopen. Hij had wel de uiterlijke gedragsregels van het geloof meegekregen zoals publiekelijk (zogenaamd) goed doen voor anderen en vooral altijd rondlopen met het masker van de lach.
Innerlijk was en bleef deze man een klein kind dat verongelijkt was dat hij niet kreeg wat hij verlangde.
Hij werkte in een simpele baan en leefde zeer primitief om maar zoveel mogelijk geld te sparen. Hij vond een vrouw die hij zover kreeg dat ze met hem meedeed.
Omdat dit leven hem wel erg aan zijn armoedige jeugd herinnerde wilde hij iets gemakkelijks doen waar hij veel geld mee kon verdienen. Hij leerde zichzelf aan hoe hij les zou kunnen geven aan mensen op coaching niveau. Dit deed hij door een ervaren trainer les te laten geven aan hem en een groepje cursisten. Daarna zou hij langzaamaan het stokje overnemen. De lesinhoud zou hij aanpassen. Zijn eerste leerlingen zou hij dan instructeur kunnen maken, zodat hij daardoor hoofzakelijk de rol van directeur kon hebben.
Zo gebeurde het dat hij anderen voor een lage beloning geld voor hem liet verdienen.
Na een aantal jaar kon hij zich als directeur van dit bedrijf veroorloven om een duur huis in een dure omgeving te kopen en dit deels aftrekbaar van de belastingen te maken.
Zelf had hij echter nauwelijks kaas gegeten van de opleiding omdat hij iets slechts cognitief kon begrijpen en niets kon verinnerlijken. In zijn hoofd was hij op zoek naar een eigen methodiek wat bij hem resulteerde in chaos-denken. Wel gaf hij zijn docenten opdrachten vanuit zijn chaos-denken die kant nog wal raakten.
Langzaamaan ontdekten studenten die hem ontmoeten dat hij zelf een probleemgeval was. Vreemd dat zo een man anderen iets wil aanleren. Door zijn gedrag kwamen er minder studenten naar zijn opleiding, waardoor hij zich in nog meer bochten ging wringen.
Op energieniveau kijkende naar deze man zie je dat hij in een rolstoel zit en met moeite wordt voortgeduwd door zijn docenten en leerlingen. Van een gronding is nauwelijks sprake en als die er is verloopt deze via anderen. Deze persoon creëert veel karma en heeft nog vele levens nodig voordat hij maar in de buurt komt van sommige van zijn studenten.
Hij is geen uitzondering in zijn soort.
Kijk dus altijd of een leermeester geestelijk en lichamelijk goed in elkaar zit, anders heb je er niets te zoeken.
