Gelukkig kunnen hulpverleners die vakmatig met stervenden in aanraking komen een palliatieve meerdaagse cursus volgen toegespitst op hun vakkennis.
Zo volgde ik een palliatieve cursus voor verpleegkundigen. Naast dat er dieper ingegaan werd op verpleegtechnische zaken in de laatste fase en hoe het een en ander conform de huidige richtlijnen in een zorgplan te verwerken is kwam ook de stervensbegeleiding aan bod.
Uiteraard kwamen daarin bekende persoonlijkheden met hun theorieën aan bod zoals o.a. de vijf componenten bij rouw van Elizabeth Kübler-Ross, de rouwsluiers van Jan van den Bout, de Kern-theorie van Herman de Monnik en de Memoriebox zoals die o.a. in het Johannes Hospitium in Vleuten (Utrecht) door het optekenen van levensverhalen is begonnen en het helpen bij verlies van Manu Keirse.
Zaken die vooral van belang zijn voor mensen die stervende zijn maar nog niet zo heel erg bewust zijn van wat het leven aan hen vroeg vanaf de dag dat ze incarneerden tot aan het punt dat ze gaan sterven. Zij en hun omgeving hebben enig houvast aan wat het bovengenoemde biedt.
Voor mensen van een andere levensbeschouwing of de meer bewuste medemens is dit echter verre van voldoende. Vaak hebben zij meer bewustzijn over wat “Leven” betekent. Vaak kennen zij hun levensdoel in dit leven en willen ze weten of ze daar voldoende aan gewerkt hebben. Vaak kennen ze hun vorige levens en de rode draad die dit leven verbind met vorige en volgende levens Ze willen weten of deze nog steeds verrijkend is. Sommigen van hen willen geholpen worden om bewust te transformeren naar een volgend leven. Sommigen willen nu een basis leggen voor het thema in dat volgende leven.
Ze willen dan ook zo compleet mogelijk losgelaten worden na hun fysieke heengaan. Ze willen dus ook niet jarenlang met een foto in een kamer staan, of hun as op een schoorsteenmantel. Ze willen wel af en toe herinnerd worden in een korte gedachte maar niet dat er elk jaar een herdenking is. Ze kunnen dan immers niet voldoende incarneren in dat nieuwe leven en worden telkens teruggetrokken naar hier. Hun ziel/wezen moet/mag ook na hun dood gerespecteerd worden!
De laatstgenoemde mensen hebben vaak bewuster geleefd dan anderen. Dit betekent dat van vele ontwikkelingen in hun leven ze bewust zijn waarom het gebeurde, wat de aanleiding was, wat hun aandeel was en wat ze ervan hebben geleerd (=loslaten). Dat noemen ze leven in het hier en nu. Het is leven in verbondenheid met dat wat er is. Dat wordt ook wel religiare genoemd (Henk en Mia Leene, Pauline Laumans). Het verbonden zijn met dat wat er is. Het verbonden zijn met alles wat leeft (mensen, dieren, planten, sterren, planeten, water, aarde, lucht, wind etc.). Zoals ook kwantum theorie onthult.
Zij missen van deze hulpverleners een gesprek op hun niveau, handreikingen om een astroloog de balans op te laten maken van de geboortehoroscoop tot aan nu, of een deskundige reader (minimaal opgeleid tot en met graduate = 6 jaar) die naar de levensloopcyclus (heden, verleden, toekomt) kijkt.
Zij moeten nu bij dergelijk hulpverleners rondom de stervensbegeleiding hun mond houden omdat deze hulpverleners nog weinig kennis hebben van het “Leven” en de levensloopcyclus; Destructie, Transformatie, Creatie. Hun rijke innerlijke bezit kunnen ze niet delen met hen die daar ver vanaf staan en dat is een enorme kou voor de stervende als dergelijke hulpverleners aanwezig zijn.
