Het gevaar van je niet uiten is hoofdzakelijk gebaseerd op angst, het gevolg van te weinig in je eigen gronding staan en een slechte nierfunctie. Het gevolg is dat je conflict vermijdend handelt.
Een conflict aan te gaan door te, zeggen wat je ziet, zeggen wat je vindt ook al weetje dat de ander het niet leuk zal vinden wat je gaat zeggen of dat je bang bent dat de ander je niet aardig zal vinden of dat de baas je misschien gaat ontslaan, dat alles staat in het niets bij het zelfdestructieprogramma wat je in gang zet door het niet aan te gaan door niet je mening te geven of niet het (eventuele) conflict aan te gaan. Het hoeft niet altijd te betekenen dat je gelijk hebt maar dat je in ieder geval de discussie moet kunnen aangaan over wat je ervaart en voelt. Helaas willen we allemaal aardig gevonden worden of tot een groep behoren. Dat resulteert te vaak in het feit dat we niet zeggen wat we voelen of vinden. We praten dan mee met die groep, familieleden of de plaatselijke gemeenschap.
Als zodanig kom je niet op voor wie je zelf bent of wat je in dit leven op aarde moet gaan uitwerken. Vooral in bepaalde geïsoleerde gebieden waar mensen erg hechten aan elkaar en afhankelijk zijn van elkaar. Vaak heeft er veel inteelt plaatsgevonden doordat mensen trouwen met mensen van de eigen groep of naburige dorp en dus meestal binnen dezelfde genenpool een nieuw wezen op aarde zetten met vaak een degeneratie op lichamelijk, geestelijk, emotioneel of spiritueel niveau, wat zich uit in meer onwetendheid, onbewustheid en minder alertheid. Ze zijn daardoor vaak minder gewend om als onafhankelijk individu te handelen en op eigen benen te staan en in je eigen schoenen te lopen. Dus in plaats van onafhankelijk en op eigen benen staan handel je vanuit afhankelijkheid en groepsgebondenheid. Feitelijk ga je aardig doen en houd je een clownsmasker op om maar een gewild lid van de groep te blijven. Het toont een verstoort hartgebied aan (yin orgaan van het hart
