Het verwondert me dat zoveel mensen die praten over de rechten van het kind of liefde voor een kind vaak niet weten waar het werkelijk om gaat.
Elk kind dat namelijk op de wereld komt heeft zogenaamde “geboorterechten”. Het recht op gelijkwaardigheid begint op de dag dat een kind ontstaat en niet pas als een kind een volwassen leeftijd bereikt. Een van die geboorterechten is dat iedereen mag opgroeien tot een zelfstandig individu dat in de maatschappij op eigen kracht kan functioneren. Daarmee wordt bedoeld dat de aanleg van een kind gestimuleerd moet worden of in ieder geval niet gedemotiveerd mag worden omdat het de ouders niet bevalt. Leven in een lichaam betekent immers op ontdekkingsreis door het leven gaan en ervaringen opdoen en verrijkt worden.
Veel ouders handelen vanuit echter vanuit hun eigen belang en vanuit hun projecties. Ze hebben geen enkel oog voor de belangen van het kind. Vaak handelen ze zelf nog vanuit de programmatie/projectie van hun eigen ouders. Ook zij hebben vaak verkeerde identificaties opgedaan en lijden onder het aan hen opgelegde gedrag. Heeft de indoctrinatie van de maatschappij hen zo murw gemaakt dat ze het vergeten zijn? Lijden ze onder de druk van de religie aan verkeerde identificaties? Waarom bevrijden ze zich niet als volwassene van deze projecties en onderdrukking zoals Hellinger en Erikson in onze tijd aangeven? Waarom wordt de onderdrukking en projectie doorgegeven aan de volgende generatie?
Veel van die ouders zeggen alles voor hun kind over te hebben en van hun kind te houden en met dezelfde vaart vertellen ze hun kinderen wat ze allemaal niet mogen doen. Ze vertellen vaak ook niet wat hun kind wel mag doen. Ze maken dat de kinderen zich in allerlei bochten gaan wringen om maar een beetje een liefdevol plekje te hebben, aandacht te krijgen, een beloning te krijgen of iets te mogen ondernemen. Het is geen vanzelfsprekendheid dat ze gelijkwaardig behandeld worden of dat er onderhandeld wordt vanuit een win-win situatie. Immers de ouders of andere kinderen hebben net zoveel rechten en dus moet er soms onderhandeld worden opdat een ieder zijn levensweg mogelijk gemaakt kan worden.
In de meeste gevallen handelen ouders vanuit hun eigen positie, vanuit hun eigen angst, vanuit hun eigen onvermogen om zelfstandig te handelen of te denken. Veel mensen met een volwassen leeftijd projecteren hun eigen angsten en onvermogen op anderen die daarmee onderdrukt worden.
Als volwassene hebben ze hun recht niet gebruikt om te ervaren waarom ze in een lichaam zitten en waarom ze leven of wat leven nu eigenlijk betekent. Ze volgen blind de weg die hen door anderen wordt voorgedaan of opgelegd. Geen van die wegen is de persoonlijke pad door het leven dat moet worden afgelegd door hen die het licht volgen. Zonder zich een enkele vraag te stellen worden ze een gewillig slachtoffer van bepalingen van een ander en hopen daarmee ooit aan de top van de hiërarchie te komen en geld, aanzien en macht te verkrijgen. Ze willen in feite niets anders dan hun geboorterecht en dat is liefde krijgen en een plek op aarde mogen hebben. Ze willen het leven ervaren door de weg van macht en onderdrukking op te gaan. Ze verlangen dat andere volwassenen en ook kinderen daaraan gehoor geven opdat zij gelukkig kunnen worden op die hiërarchische positie. De volwassenen (of moet ik zeggen kinderen) ontnemen anderen het geboorterecht.
Geboorterecht betekent dat iedereen gelijke kansen en gelijke rechten heeft. Die mogen niet top down (verticaal) bepaald worden. Geboorterechten zijn per definitie gelijkwaardig en dus horizontaal. Een geboorterecht is het recht om te het leven ten volste te leven.
Leven betekent dat doen wat voor de persoonlijke ontwikkelingsweg door levens heen nodig is. Elk individu mag daarin begeleid worden om zich niet voortdurend te stoten aan de uitersten. Elk individu mag daarin begeleid worden om vrijelijk de route van het meervoudige licht op te gaan.
Leven betekent niet het geboorterecht van anderen te ontnemen, wat helaas overal om ons heen voorkomt.
In de praktijk betekent het dat sommigen al vroegtijdig sterven, een bepaald beroep kiezen, een bepaalde sexuele voorkeur hebben, een ongeluk krijgen of een ziekte krijgen.
Veel mensen reageren vanuit aan hen opgelegde identificaties (vaak door religie bepaald) en ontnemen daarmee anderen het recht op leven en de ontwikkeling naar het licht (religiare).
Zo projecteren veel mensen hun doodsangst op anderen en vooral op kinderen en leren ze hen niet met de gevaren of mogelijkheden om te gaan. Volwassenen die vinden dat zij eerder dood moeten gaan dan hun kind en daarmee voorbij gaan aan het feit dat het kind mogelijk dit leerthema (doodgaan) heeft.
Ze vertellen een kind wat het wel en niet mag terwijl het kind mogelijk hun leermeester is omdat het een ouder wezen is.
Ze zeggen dat een kind niet zelfstandig mag reizen of om de wereld mag zeilen terwijl het individuele kind daar aan toe is en zelfs meer volwassen gedrag vertoont dan menige ouder.
Ze bepalen voor de ander dat je familie om je heen moet hebben om je te troosten terwijl de persoon misschien al in staat is om een te zijn met zijn eigen schaduwzijde.
Ze vinden dat een kind de school moet afmaken in het bijzijn van andere kinderen, terwijl het kind misschien wel meer leert van de aardse leerschool dan van de menselijke (opgelegde) leerschool.
Ze bepalen dat een individu naast activiteit x en y niet ook nog eens z kan doen, omdat ze het zelf niet aan zouden kunnen, terwijl die persoon die ze de mogelijkheid onthouden nog wel meer aankan.
Het zijn projecties die voortkomen uit het feit dat ze zelf veel angst hebben. Angst omdat ze als volwassenen nog niet hun eigen leven kennen en daardoor in het donker van het oude bekende blijven lopen.
Het donker dat het hen onmogelijk maakt om de weg van het enkelvoudige licht naar het meervoudige licht te gaan lopen.
Veel volwassenen zijn bang voor de realiteit van het meervoudige licht. Daarmee maken ze het voor zichzelf en anderen onmogelijk om te leven. De paradox van het leven wordt niet begrepen en deze zogenaamde volwassenen blijven in de herhaling van onderdrukking hangen.
