Ach ja, midden op dit kruispunt tussen grote vicieuze cycli voel ik me net als u blij met mijn mens-zijn, maar wat is dat eigenlijk?
Mens-zijn en menswaardigheid gaat vaak over zijnsbewustzijn. Het gaat over het erkennen dat we keuzes moeten maken om te leren van wat geweest is en een vervolg stap te zetten. Dan kunnen we uiteindelijk een bewust levend wezen worden.
Echter, het feit dat we onszelf zoveel geweld aan doen en naar de andere kant lopen waardoor we afdalen in de vortex, weet slechts een enkeling. Toch is over deze topic al geschreven in het verhaal van “De Splitsing”in het boek “Karmische Spiegels: gesprekken met Mens en Natuur”.
Sinds het technologische en informatietijdperk leren we dingen af, vergeten we ons verleden en veel andere zaken, dan dat we er innerlijke kennis bij krijgen. Velen kunnen niet meer zelf nadenken, maar adopteren de cognitieve kennis van een ander. Cognitieve kennis overnemen is geen verinnerlijkte kennis. Als we het vermogen verliezen om kennis te verinnerlijken, dan doen we niets anders dan een ander na-apen zonder te weten waarom, wat en met welke impact we iets doen.
Vandaag de dag hebben we vele instrumenten nodig omdat ons fysieke lichaam veel zaken niet meer aankan. Dit omdat we ons lichaam en geest niet meer trainen, waardoor ons lichaam aftakelt en degenereert. Daarom hebben we o.a. roltrappen, liften, auto’s en geheugenspelletjes nodig. Onze spieren nemen af en de hersenactiviteit en bloedsomloop raken in verval.
Dit betekent dat we met de jaren langzaamaan steeds dommer worden en minder kunnen – zonder dat we het zelf opmerken. We verrichten nauwelijks nog fysieke en mentale werkzaamheden en snappen niet waarom en hoe vorige generaties zoveel konden. We gebruiken nu slechts materialistische mogelijkheden en apen anderen na. Dit om ons leven zo aangenaam en gemakkelijk mogelijk te maken.
Dat we fysiek en geestelijk onze krachten laten vervallen, beseffen we pas als het te laat is. Dan duurt het vele generaties om weer tot een redelijk innerlijk kennisniveau en menswaardigheid te komen. We stonden al eerder op een dergelijk kruispunt. Toen gingen sommigen verder naar een hoger bewustzijnsniveau terwijl anderen duizenden jaren nodig hadden om op het niveau van innerlijke kennis en menswaardigheid terug te keren.
Dit terugbrengen van het niveau kan alleen als onze nakomelingen bewust worden van dit verval van hun voorouders. Velen zijn immers gewend aan dit verminderde vermogen. Zij vinden het nu al raar als andere mensen nadenken, de geschiedenis kennen, nog weten wat ze op de basis- of middelbare school hebben geleerd en dit allemaal kunnen toepassen of eraan kunnen toevoegen. Ze vinden het vreemd dat iemand zoveel innerlijke kennis heeft verkregen en ook nog eens op zoveel terreinen.
Zulke mensen reageren vanuit hun eigen mogelijkheden omdat dit hun norm is. Hun norm is geworden tot een van leven voor je plezier. Ze leren slechts trucjes en apen anderen na. Dat ze daarmee nog meer in verval raken, is hun onbekend.
Als de mensheid zo verder gaat in onbewust worden, is er straks geen innerlijke kennis of menswaardigheid over. Dan is de mensheid verworden tot een vleselijk wezen dat door andere diersoorten ingehaald is.
