Insights

Onlangs uitte iemand de kreet “Wild West Economie. Het is een kreet die in een keer heel begrijpelijk is.

We hebben het jarenlang zien aankomen. Alles moest steeds mooier en groter. Ondanks de vele waarschuwingen van: de Club van Rome, allerlei wetenschappers die vermelden wat er allemaal fout is, en de spirituele mensen die precies gewaarworden (weten) wat er fout zal gaan in de komende tijd, gaan sommige mensen verder met het verhogen van de economische druk.

De economie is door mensen ontwikkeld. Het wordt zelfs in wetenschappelijke kringen niet als een wetenschap gezien omdat het niet is gefundeerd op natuurlijke begrippen.

De bouwstenen waarop het berust, zijn door mensen bedacht en hebben weinig van doen met natuurkundige begrippen zoals die in bijvoorbeeld de wiskunde gevonden zijn.

Door druk van deze groep mensen zijn velen de zogenaamde “Business Administration” opleiding zijn gaan volgen. In deze opleiding en in bijna elke management opleiding wordt de student aangeleerd hoe je mensen naar je hand moet zetten en hoe je met geld moet schuiven zodat je het bedrijf overeind moet houden.

Nog maar enkele decennia geleden leerde men een goed product te maken, een goed kostprijs te berekenen en dat op de markt te brengen terwijl je het belangrijkste werkkapitaal – je werknemers – gemotiveerd hield.

Dat alles is terzijde geschoven onder invloed van het Angelsaksische denken. Een model dat steeds het wiel opnieuw uitvindt. Daarbij niets ontziend omgaat met alles wat ze op hun weg tegenkomen en afdwingen dat alles gaat zoals zijn wensen en verlangen. Is dit nu niet het begrip “wild west economie”?

Feit is dat vooral in landen die veel honger hebben naar geld en macht de schone schijn regeert. Achter de façade van de schone schijn is echter de realiteit zichtbaar.

De realiteit die laat zien dat bruggen, wegen, huizen en gebouwen slecht gebouwd en onderhouden zijn, de veiligheidsvoorschriften niet deugen en dat menig bouwwerk wacht tot het instort.

Het eigendom van nutsvoorzieningen als gas, licht water gaan van hand tot hand en worden steeds duurder, waarbij het onderhoud het laat afweten en er voortdurend op het randje van houdbaarheid wordt gewerkt.

De realiteit van voedingsproducten is dat ze worden gemanipuleerd zodat er meer opbrengst is. In realiteit ontstaat er een minder gezond product.

Anderzijds worden de natuurproducten uiteen geplozen en wordt elk product afzonderlijk verkocht zodat het meer oplevert. Bekende voorbeelden daarvan zijn de graankorrel en de rijstkorrel. Het is een compleet voedzaam product als het in zijn geheel gegeten wordt. De industrie maakt er echter deelproducten van en dat schaadt op termijn onze gezondheid.

Vervolgens moeten we dan naar de farmaceutische industrie die naast enkele goede producten hoofdzakelijk medicijnen ontwikkelen die de mens ziek maakt met de ziekte waarvoor het medicijn bedoeld was. In sommige landen zijn de mensen afhankelijk geworden van medicijnen en voedingssupplementen. Het is goed voor de voedingsindustrie, de geneesmiddelen industrie en de ziekenhuizen. Zij profiteren van het feit dat ze de mens afhankelijk hebben gemaakt en al aan de basis hebben misleid waardoor mensen onnatuurlijke of ziekmakende producten gebruiken die hen op termijn degenereren en ziek maken.

Als je ziek ben mag je niet dood gaan omdat er aan een levend mens meer verdiend wordt dan aan een door mens. Je wordt dus zo lang mogelijk in leven gehouden en lijdt een onnatuurlijke lijdensweg door toedoen van je medemens.

In vroeger tijden werd er bij bouwwerken ruim gerekend. De fundering werd volgens bepaalde principes gemaakt zodat het bestand was tegen water, er zat een ruime luchtlaag onder om de kou te weren, de balken en muren waren dik zodat het gebouw veel gewicht kon dragen en bestand was tegen natuurgeweld. Veel van die huizen hebben eeuwenlang de tand der tijd doorstaan.

Nu wordt er precies uitgerekend hoe dik een laag kan zijn om nog net te voldoen aan normale omstandigheden. Elke cm meer of elke euro meer wordt als onkostenpost gezien. Op veiligheidsvoorzieningen wordt beknibbeld of ze worden achterwege gelaten omdat de economen en controllers het gevaar verkeerd inschatten. Het resultaat is echter dat veel van die gebouwen al in brand vliegen voordat ze open gaan. Bij een calamiteit er veel slachtoffers zijn. Het gebouw na enkele decennia al moet worden afgeschreven omdat het zo slecht gebouwd was.

In sommige landen moeten de wegen elk jaar gerepareerd worden omdat ze verkeerd worden aangelegd of je rijdt over wegen met grote kuilen en gaten. De oude Romeinse wegen die bij opgravingen worden gevonden zijn er beter aan toe.

In vroeger tijden werden de nutsvoorzieningen onderhouden en gecontroleerd door de regering. Ze werden goed onderhouden want men zag het belang ervan in. Door economische invloeden (invloed MBA) en de zogenaamde vrije marktwerking moesten ze gesplitst en verkocht worden.

Het resulteert in: concurrentie, onderhoud wordt nagelaten, de prijzen omhoog gaan en het systeem gaat ten onder vooral als er een calamiteit ontstaat. Het systeem is niet berekend op een calamiteit en is dan meestal meteen failliet, waardoor de burgers re rekening gepresenteerd krijgen en de schade moeten herstellen.

Het wiel wordt steeds opnieuw uitgevonden omdat er geen historisch besef is. Met historisch besef zouden ze weten hoe je een structuur neerzet. Daarmee zouden ze weten dat kaartenhuizen bouwen nog steeds een slecht idee is. Of het nu gaat om wegen, gebouwen, nutsvoorzieningen, eten of gezondheid gaat, de meeste mensen geloven in de persoon aan top die met zijn ideeën, gladde praatjes zijn producten al lachen verkoopt. De massa gaat met open ogen de valkuil in. Dat komt omdat ze zichzelf niet kennen, hun socialisatie proces niet kennen, niet willen leren van het leven en geen historisch besef hebben.

De dagelijkse feiten

Zo zie je in vele films en tv-producties het resultaat daarvan zoals, werknemers die afgeblaft worden, onmenselijk behandeld worden of onderdrukt.

Managers die niet weten hoe ze leiding moeten geven of mensen moeten motiveren, maar slechts kunnen onderdrukken vaak vanuit een macho gedrag.

Managers die de taken van hun ondergeschikten niet kunnen overnemen omdat ze er geen kaas van hebben gegeten.

Managers die alleen weten hoe ze met geld moeten speculeren waardoor het bedrijf winst maakt, maar die van het product dat er gemaakt wordt niets weten.

Het goede systeem is losgelaten waardoor de overheid het nodig vindt om een extra controle laag in te bouwen, wat de prijzen verhoogt en de betrouwbaarheid verder voorziet van een sluier (Gordiaanse knoop). Opgeleide werknemers die niets mogen beslissen en alles aan hun baas moeten vragen.

Managers die niet zijn opgeleid voor moeilijke taken zoals een brand, verkeersongeluk of ramp, maar handelen vanuit hun hiërarchische positie.

De basis voor dit falen en het resultaat

Door verkeerde aannames is de mens nog meer mensen op de wereld aan het zetten dan de aarde aankan, terwijl alles draait om het innerlijke kind.

De mens is door de angst niet genoeg te hebben op zoek naar mogelijkheden de medemens te onderdrukken. Door hun angst onderdrukken ze anderen en maken hen tot slaafse volgers, waarmee ze dan een gebruiksvoorwerp of slaaf geworden zijn.

Nog steeds worden er kinderen op de wereld gezet uit angst dat er anders niet genoeg afzetmarkt is, niet voldoende werknemers zijn, niet voldoende soldaten zijn of er niet voldoende mensen zijn om hen te helpen op hun oude dag.

Het is de angst- reeds door Sigmund Freud en anderen beschreven – die de mens bezig houdt en daardoor de wereld en zichzelf te vernietigen. De angst heeft het gewonnen van het gezonde verstand, van een leven in evenwicht, van een leven in dienst van het verrijken van het innerlijke kind en het bijdragen aan het welzijn van de wereld.

Elke week is er te zien hoe de infrastructuur faalt. Elke week is er te zien hoe mensen extreem veel geld verdienen aan het met lapmiddelen opknappen van een huis van spaanplaat en plastic latten. Elke week is er wel een bericht van een bedrijf waar de baas geld verdient als water en de medewerkers op straat komen te staan of nauwelijks genoeg verdienen. Elke week is er wel een bericht van een bedrijfsovername waarna een ieder weet dat er weer een bedrijf om zeep wordt geholpen.

Het ziet er fantastisch uit om te werken in een mooi gebouw, bij een bedrijf met een geweldig imago en gekleed volgens de laatste modem maar het is maar zijn slechts uiterlijkheden.

Menigeen verkoopt zijn ziel voor de schone schijn van macht, geld en andere vormen van egocentrisme.

Deze wild west economie die zijn langste tijd gehad heeft houdt de wereld nu nog in zijn greep. Blijkbaar wachten velen tot het doek van de schone schijn valt of totdat de mensheid ten onder gaan.

De mens is bezig zijn eigen leven te vernietigen zonder het te beseffen.

De mens heeft zijn oorspronkelijke levensdoel (de weg naar God/naar het licht) losgelaten.

Wij bedanken voor de lessen van de historie en de ontmoetingen met  inhalige mensen die een doods leven laten zien. Een doods leven betekent teruggaan naar het begin. Geleerde levenslessen maken het mogelijk het levensdoel te volgen.

Elke dag lijden werknemers onder de projecties van werkgevers die menen meer inzicht te hebben. Vaak zijn het mensen die gestegen zijn op de hiërarchische ladder of het zijn nieuwe mensen op aarde zijn die nog aan het begin van de ervaringsweg staan. Zoals Carl Rogers (psycholoog) het beschrijft zitten ze vaak pas in fase 1.

Wanneer zulke mensen een ander tegenkomen bemerken ze een enkel facet van de ander. Ze meten dat groot uit en bepalen in korte tijd wat een ander mag of kan. Deze houding komt steeds meer voor in de snelle Angelsaksisch gerichte maatschappijen die gericht zijn op geld en macht.

Het gebeurt in veel bedrijven en overheden, bij goede doelen of bedrijven die snel geld willen verdienen of zich macht wensen toe te eigenen. Het is een vorm van gefixeerd dogmatische denken (Über Ich) van een individu of groep dat manifest gemaakt wordt door die groep. Het wordt dan een ideologie waarmee zij bepalen wat goed is voor de ander die het dan alleen in dankbaarheid mag afnemen. Er wordt daarmee voorbij gegaan aan de innerlijke kracht en levensdoel van de ander. Het is de ultieme manier om de realiteit van de ander te ontnemen en hun weg in het leven te blokkeren.

Veel mensen die daarvan de dupe zijn hebben de vertrapping en vernedering ervaren en zitten onderaan dit piramide denken. Door de vele veranderingen in de maatschappij (veroorzaakt door hebzucht) zijn ze hun baan kwijtgeraakt. Ze hebben daardoor vele kortstondige baantjes gehad en zijn flexibel geworden. Het betekent ook dat hun CV langer is geworden. Na elke afwijzing beraden ze zich en kijken naar wat er gebeurde en leren daarvan. Daardoor groeien ze boven hun oorspronkelijke potentie uit die op papier beschreven staat en ontwikkelen ze meerdere kanten van zichzelf. Ook dat is een vorm van flexibiliteit. Uiteindelijk groeien ze door dit lerend vermogen boven elk gehanteerd model (enneagram, hoeden van de bono etc.) uit en zijn ze de som van de onderdelen van het model geworden.

Welke kant ze in een sollicitatie ook van zichzelf laten zien, ze worden afgewezen. De afwijzing gebeurt vaak op subjectieve gegevens. Officiële diploma’s en behaalde universitaire graden worden niet op waarde geschat of zijn de ander onbekend. Het inzicht in mens en maatschappij lijkt vaker eerder een handicap voor de werknemer dan een toegevoegde waarde. Menige werkgever wil het liefst ondergeschikten die hij kan kneden naar zijn eigen model en wil. Hij heeft het liefst een soort klonen of werkmachines die gedachteloos uitvoeren wat hij bedenkt.

De ondervragers (UWV, uitzendbureaus, personeelsfunctionarissen, managers) zijn meestal mensen met weinig zelfinzicht en alleen gericht op de buitenwereld en het ophouden van een maskerade. Ze zijn in hun ontwikkeling vaak niet verder gekomen dan de eerste stap of de eerste drie stappen van het model van Carl Rogers. Ze hebben vaak geen integrale kennis van mens en maatschappij en missen elk historisch besef.

Ze kunnen daardoor niet in het hier en nu zijn. Ze leven vanuit de waan van de dag. Ze missen de bouwstenen voor volwassen besluitvorming.

De persoon die over een CV oordeelt is vaak niet in staat deze te lezen en te begrijpen. Ze scannen een CV op een of enkele woorden en als ze niet precies die woorden zien dan belandt het CV bij de meesten in de prullenbak.

Komt het toch tot een sollicitatiegesprek dan zijn veel ondervragers onzeker. Ze weten vaak nog niet wat voor een soort persoon ze zoeken of gaan door hun onzekerheid impertinente vragen stellen. Ze willen dat een persoon exact beantwoord aan alle gestelde eisen. Of die eisen reëel zijn lijkt niet van belang. Zo komt het vaak voor dat ze een persoon kiezen die meerdere rollen moet vertolken en als dat niet bevalt, gaan ze opnieuw zoeken naar weer een andere samenstelling van rollen, waarbij de eerste persoon wordt afgeserveerd. Ze focussen zich op een facet dat ze waarnemen bij de ander zonder zich af te vragen of dat een reflectie is van henzelf en wiens aandeel daarin overheerst. Vaak is hun aandeel heel groot, maar veroordelen ze de 10% die ze nog bij de ander waarnemen en  stigmatiseren daarmee die ander voor hun eigen tekortkomingen omdat de reflectie hen bang maakt. Ze weten door hun gebrek aan zelfkennis niet goed wat er gebeurt en richten hun aandacht op de ander zodat zij in het donker kunnen blijven. Ze willen niet zichtbaar worden want dan moeten ze aan zichzelf gaan werken en naar hun aandeel in de projectie kijken. Ze gunnen zichzelf niet de kans te leren van de ander. Ze willen feitelijk die ander niet “ont-moeten” maar blijven liever in hun veilige comfortzone en sluiten daardoor de deur voor de ander. Door in hun comfortzone te blijven, leren ze niet en groeien ze niet door naar een volgend niveau. Hun angst om de veiligheid los te laten en het onbekende – de ander – te ontmoeten en van elkaar te leren is voor hen te moeilijk.

Ook zoeken ze vaak tijdens het gesprek naar informatie die ze nodig hebben, waarna de kandidaat bedankt wordt. Zij gaan met de verkregen informatie aan de slag. In feite misbruiken ze daarmee de kennis en vaardigheden die in het interview naar voren kwamen en gooien vervolgens de ander leeggezogen terug en nagelen die persoon aan het kruis. Het is het gedrag van parasieten die hun gastheer vermorzelen. Het is het gedrag van de leerling (werkgever) die de leermeester misbruikt. Zij leren niet, de aspirant-werknemer leert meestal wel van dergelijke voorvallen. Daarmee wordt de onbalans tussen werkgevers en werknemers steeds groter. Het wordt daarmee tot een failliet en ondergang van de huidige maatschappij.

Werkgevers blijven liever in hun gecreëerde positie zitten en worden daardoor steeds meer een lege ballon die gestegen is door gebrek aan innerlijke inhoud. Ze hebben last van verouderde modellen en begrippen en waarnemingsvermogens. Vaak hebben ze zonder succes een managementcursus gevolgd of hebben geen leiderschapskwaliteiten (situationeel) ontwikkeld. Ze zitten vaak alleen op deze positie omdat ze anderen kunnen onderdrukken en omdat ze weten hoe ze anderen voor hen moeten laten werken. Ze werken daardoor demotiverend en leiden niet maar laten de ander lijden en uiteindelijk richten ze de maatschappij te gronde.

Omdat menigeen onder hen meer weet en kan, sluiten ze de deur voor hen en handhaven ze hun positie. Ze gaan bepalen (projectie) voor een ander wat goed is.

Het samengaan van elkaars kennis en vaardigheden helpt een organisatie in balans te komen en zich te verbeteren. Het komt in management cursussen aan bod, maar in de praktijk gooit men het geleerde – hoe waardevol en doordacht ook – overboord vanwege de eigen onkunde om ermee om te gaan. Managers trekken liever onderdanige en onwetende mensen aan omdat leren van wijze en meer volwassen personen hen angst inboezemt. Organisaties groeien daardoor scheef en worden onkundiger t.o.v. anderen. Ze handhaven zich met de dekmantel van “keeping up appearances”, vele publiekscampagnes en misbruiken het talent van anderen.

Ze nagelen de wijze en meer volwassen persoon aan het kruis omdat deze verder is in zijn persoonlijke ontwikkeling (verder dan fase 4 van Rogers) en meer innerlijk licht in zich draagt. Met hun projecties stigmatiseren ze de ander die het innerlijke licht in zich draagt.

Uiteindelijk is degene die aan het kruis genageld wordt degene die verder gaat met leren en “ver-rijst”. Ze verrijzen boven het donkerte van hen die hen aan het kruis nagelen. Hun energie vergroot zich en wordt daardoor kleurrijker en lichter en wordt uiteindelijk goudkleurig. Hun doel op aarde is daarmee in het zicht gekomen. Zij kunnen er nu voor kiezen om verder te gaan in een volgende vicieuze cirkel of uit vicieuze cirkels te stappen en verder te gaan op een ander niveau/wereld.

Voor de ander – in dit verhaal de werkgever – wordt de weg verlengd en daarmee wordt het een lijdensweg. Een lijdensweg door henzelf gecreëerd omdat ze niet leren van wat ze tegenkomen in anderen of situaties.

Het is een vicieuze cirkel die doorbroken moet en kan worden.

Het is ruim 2000 jaar geleden al uitgelegd in het verhaal over Jezus en zijn kruisgang.

Wij hopen met dit verhaal inzicht te geven in de huidige vicieuze cirkel en hoe deze doorbroken kan worden. Dan hoeft de eindtijd van Atlantis of Lemuria niet herhaalt te worden. Wij bedanken alle mensen aan de top voor het inzicht dat ze geven over hun (on)macht. Door hun onderdrukking en onkunde wordt de innerlijke kracht en innerlijke kennis van de onderdrukte groter.

“De laatsten zullen de eerste zijn en de eersten zullen de laatsten zijn.”

Het leven is een voortdurende stroom van energie die verandert van vorm. Energie is namelijk een voortdurende omzetting van massa in energie en energie weer in massa (relativiteitstheorie). Bij die voortdurende transformatie komt o.a. licht vrij. Een kenmerk van energie is dat het voortdurend in beweging is en van de ene vorm in de andere vorm overgaat (behoudswet). Voortdurend zijn er bewegingen of transformaties in het heelal en dus ook op onze aarde. Die bewegingen of transformaties heten energie. Die energie is er in het groot bijvoorbeeld op de aarde, maar ook in het klein. Dit transformaties zijn er ook in jouw fysieke lijf. Het speelt zich dan vaak af op celniveau. Wanneer er energie is die eigenlijk niet meer past bij wie jij NU bent dan ontdek je opeens dat je ziek wordt.

Enerzijds wordt je dan ziek omdat je niet leeft volgens het proces dat je met jezelf hebt afgesproken voordat je in dit leven stapte. Anderzijds kun je ziek worden door dat je wel degelijk leeft volgens de afspraak die jij met jezelf maakte voordat je in dit leven stapte, maar dat je de oude energie nog niet hebt losgelaten. Je moet dan deze oude zaken, oude energie los gaan laten en daarvoor in de plaats je opvullen met je eigen energie. In beide gevallen wordt je niet lekker en soms kun je er zelfs behoorlijk ziek van worden.

In de loop van meerdere eeuwen gaan we steeds verder gebukt onder de druk van een schijnwereld. In die schijnwereld gaat men voortdurend uit van de een maakbare wereld die gevoed wordt door het idee van de religie. Met religie wordt bedoeld een vast dogmatisch denkpatroon van een individu of individuen. Soms worden deze denkpatronen gefixeerd in de tijd en manifest gemaakt en via een instituut zoals een kerk uitgedragen. Een gedachtegoed waarin één iemand iets maakt en waar anderen volgzaam en vooral gehoorzaam aan moeten zijn. Het is de ultieme manier van de schone schijn waardoor de realiteit ons ontnomen wordt.

Toch is het ultieme levensdoel voor ons allen het “ont-dekken” wie we zijn en ons te herenigen met de werkelijkheid. Het leven is namelijk een voortdurende stroom van energie. Waarbij de vorm voortdurend van de ene vorm in de andere vorm overgaat. Het leven zoals wij het met ons waarnemingsvermogen kennen speelt zich op aarde af.

Door de schijnwereld zijn we onderdrukt en bang gemaakt. Dit leidt ertoe dat zodra we ons niet lekker voelen we het ergste vrezen. We hollen met de vraag naar de dokter of zoeken in boeken of op internet op wat we mogelijk zouden kunnen mankeren. Het kan ook gebeuren dat we zodanig bang worden voor de mogelijke reden dat we onze kop in het zand steken en doen alsof er niets aan de hand is. Welke actie we ook kiezen het is allemaal een uiting van ons eigen weten uit handen geven.

Het eigen weten is een geboorterecht.

Het geboorterecht is om ons eigen leven ter hand te nemen en eigendom te hebben over ons aandeel van eigen weten, eigen kennis, eigen uitingsvormen, eigen hart voor onszelf, eigen gevoel, eigen veiligheid etc.

Zodra we ons ziek voelen zijn we gemakkelijk geneigd om dit geboorterecht uit handen te geven.

Door de schone schijn en de eeuwenlange onderdrukking zijn we bang geworden en verliezen we bij een ongemak zoals een ziekte in een klap al ons vermogen om ons geboorterecht op te eisen. We verliezen in een klap onze innerlijke kracht en ons eigendom over onszelf.

In een klap verliezen we ons doel in het leven uit ogen. Het doel in ieders leven is je uitgestippelde levensweg vervolgen wat die levensweg en opdracht in dit leven ook in mag houden. Het is niet aan anderen daarover te oordelen. Elke levensweg leidt uiteindelijk naar hetzelfde doel en dat is Vrijheid en Liefde. Het wordt in alle zogenaamde Heilige boeken beschreven. Een levensweg wordt meestal in de loop van meerdere levens uitgevoerd.

Zodra we echter onze eigen innerlijke krachten en vermogens gaan ontwikkelen proberen anderen vanuit dogmatische denkpatronen ons te fixeren in vaste manifeste gedachten die ons ziek maken.

Zodra we ziek zijn verliezen we in een klap onze innerlijke vermogens en worden we bang. Het betekent in feite dat we in verzoeking geleidt zijn door die uiterlijke schijn.

We willen vaak niet weten wat de kern is van de reden van die ziekte. We gaan alle mogelijke handvatten pakken om te bedenken wat de reden is en wat we eraan kunnen doen. We zoeken de antwoorden voortdurend in onze buitenwereld.

In feite is het de buitenwereld die aan ons terug spiegelt wat er aan de hand is. In de kern van ons innerlijk is de reden te vinden voor dit niet welbevinden.

Zodra we naar ons diepe innerlijke zelf reiken en weer in gesprek gaan met onszelf dan herwinnen we ons geboorterecht. Dan kunnen we verder op de weg naar ons persoonlijke levensdoel.

Genezen betekent niet symptoombestrijding of een ziekte onderdrukken.

Genezen betekent heel worden.

Het is ieders geboorterecht onszelf te genezen.

Het volgen van velerlei vacatures door mensen die een baan zoeken of het volgen van deze groep mensen, levert een kijkje in de keuken van de huidige arbeidsmarkt. Voeg daar aan toe de berichten in de kranten en op internet en je komt tot de conclusie dat de managers en personeelszaken het niet meer weten.

Het is zelfs beschreven in het stripverhaal van “Suske en Wiske”  in de “Klankentapper” door Willy Vandersteen. In die strip staat er een conversatie tussen meneer Jansen en meneer Gewoon die ongeveer als volgt gaat. “Meneer Jansen kunt u mijn zoon een baan bezorgen bij u? Wel ja er is een vacature…geen kennis vereist…salaris 12.000 per maand. Oh, maar dat is teveel meneer Jansen. Wel dan…eh…er is nog een andere vacature…echt een functie voor een vriend… er worden geen eisen gesteld…hij kan gewoon beginnen..salaris 10.000 per maand. Meneer Jansen maar dat is nog steeds teveel. Ik wil dat mijn zoon van onderaf aan begint. Oh nou dan moet hij als jongste nieuwkomer beginnen voor een salaris van 1.500 per maand, maar dan moet hij wel over de juiste competenties, ervaring en bewijsstukken beschikken en door het examen komen.”

Om een simpele baan te vervullen moet iemand precies die opleiding hebben en die ervaring, maar waar de beginnende persoon op de arbeidsmarkt die ervaring moet of mag opdoen wordt onmogelijk gemaakt. Iemand met overeenkomstige ervaring en diploma’s wordt genegeerd!

Iemand die wel de diploma’s en de ervaring heeft heet overgekwalificeerd, te oud, te jong, ontbreken van een x factor, de verkeerde sexe of verkeerde sociale achtergrond (positieve discriminatie?) te zwaar niet passend in het team etc.

Zo moet iemand voor een secretaresse baan ook volleerd zijn in Marketing en IT, maar krijgt betaald voor een simpele secretaresse baan.

Je kunt ook te jong zijn bleek onlangs doordat iemand solliciteerde bij 65+ of te oud als je meer dan 10 jaar werkervaring hebt.

Als je enkele uurtjes een baan krijgt wordt er wel verlangd dat je een auto hebt. Hoe je die auto moet bekostigen wordt niet gevraagd.

Iemand die enkele uren per dag (andere werk ernaast niet mogelijk) gehandicapten wil rijden met een busje moet een groot rijbewijs en taxivergunning hebben en sociale vaardigheden bezitten alsof het een volleerd sociaal werker. Een postbesteller mag nog maar enkele uren werken tegen gemiddeld het minimumloon maar moet wel in het bezit zijn van een auto wil hij de baan krijgen.

Steeds vaker worden er absurde diploma’s vereist die niet bijdragen aan betere kwaliteit of het vinden van een geschikt persoon. Een vacature invullen vanuit gezond verstand, gemotiveerdheid en een vergelijkbare kennis en ervaring of meer ervaring is niet mogelijk. Oudere diploma’s en ervaring wordt genegeerd omdat er in de tussentijd één facet veranderd is en dus moet er weer van onderaf aan worden begonnen.  Voor een EVC komen velen niet in aanmerking wegens de hoge drempel. Waar is de common sense? Nu worden veel hoog opgeleiden niet aan bod!

Het is de angst die regeert bij werkgevers, die vaak niets meer is dan een projectie van henzelf. Ze rennen als kippen achter de waan van de dag aan.

Bijna elke opleiding of cursus die de huidige generatie volgt – zo blijkt uit de media van de afgelopen decennia – levert een diploma waarbij de kennis ontbreekt. Ze hebben vaak slechts een verengde focus gebaseerd op boekenwijsheid. Deze personen hebben evenwel een functie waarbij ze dit eigen gebrek projecteren op de ander, die wel die kennis in huis heeft en soms nog op een breed scala aan terreinen kennis in huis heeft. Omdat zij kennis, mensenkennis, levenservaring ontberen gaan ze er vanuit dat die ander niet kan wat hij zegt.

Vaak wordt er een functionaris gezocht die 100% past binnen de strakke kaders die gesteld worden; kaders die geheel overeenkomen met wie ze zelf zijn. Hierdoor wordt een pathologische sfeer gecreëerd, terwijl diversiteit op de werkvloer gezonder is. Zo ontstaat er vaak een zieke werksfeer, waarbij werknemers ziek worden, werkgever gaan ondermijnen met rattengedrag of weer snel op zoek gaan naar een andere baan.

Een manager wordt vaak benoemd puur op het feit of deze persoon een HBO of universitair diploma heeft. Of hij leiderschapskwaliteiten heeft, kennis heeft van een zaak te runnen, met menselijke problemen kan omgaan wordt niet gevraagd. Er wordt niet gekeken of deze persoon die competenties kan ontwikkelen en er wordt ook niet verlangd dat deze persoon binnen een jaar een managersopleiding of opleidingen met succes moet afronden. Vaak komt er een persoon als baas die alleen kan commanderen en onderdrukken vooral bij afwezigheid van de grote baas.

In kleinere bedrijven wordt iemand soms manager omdat die persoon precies uitvoert wat de baas zegt. Dat de medewerkers onder dergelijke onnatuurlijke leiders lijden wordt terzijde geschoven.

Wil je een belangrijke positie als topfunctionaris of als minister dan heb je slechts een vriendenkring nodig of hoef je maar lid te zijn van een bepaalde studentenclub, sociëteit of politieke partij. Dit lijkt sterk op nepotisme omdat elke ander wordt buitengesloten, niet opgemerkt of gediscrimineerd.

Het verhaal van Suske en Wiske zoals hierboven omschreven neemt steeds ergere vormen aan.

Voortdurend is er een wisselende trend hoe er gesolliciteerd moet worden of wat er voor een baan nodig is aan kennis. Zo kon je eerst met diploma x baan y krijgen. Nu moet je ook nog v en z hebben, terwijl het niets toevoegt. Soms heeft een persoon deze competenties al lang waargemaakt. In andere gevallen is een kleine leermodule niet mogelijk om deze competenties te verkrijgen, maar wordt een volledig nieuw programma vereist. Voor dit programma is de werk willige werknemer dan weer te oud of…

Wanneer rechtstreeks solliciteren niet lukt dan moet de persoon naar een uitzendbureau of het officiële overheidsorgaan. De meeste mensen die daar werken kennen de oude opleidingen en diploma’s niet, hebben zelf geen werkervaring, hebben geen mensenkennis, hebben geen historisch besef en hebben nog niet aan zelfrealisatie hebben gedaan. Zij weten niet wie ze zelf zijn in verhouding tot anderen, maar beoordelen en projecteren volgens hun eigen begrensde vaardigheden en gebrek aan kennis van het leven. Het is de blinde die de ziende moet leiden maar deze laat lijden.

Het lijkt daarmee een wereld op zijn kop.

Er was een tijd dat een baan voor je hele leven werd beschouwd als goed was, maar al decennia moet je flexibel zijn, maar als je een paar keer hebt gewisseld is het nu ook weer niet goed. Eens was het goed om een carrière switch te maken, nu krijgt deze persoon daarvoor de rekening gepresenteerd. Het is heel onbetrouwbaar geworden hoe je een gewenst persoon voor de arbeidsmarkt blijft vooral als je jezelf hebt leren kennen wat zo gepromoot is en wordt (bijbel).

Nu wordt een CV vaak via een computer of via een gewone functionaris bekeken op geschiktheid. Het menselijke vermogen om tussen de regels door te lezen of de rode draad te pakken is er niet meer bij. Veel aspirant werknemers worden daardoor bij voorbaat al terzijde geschoven op niet essentiële gronden.

Het is meer regel dan uitzondering tegenwoordig dat de vacature tekst vaag is of overdreven gepreciseerd omdat ze geen idee hebben waar ze naar op zoek zijn of bang zijn iets te missen. Vaak gooit de sollicitatiecommissie ter plekke het roer om, stelt andere criteria of wil toch liever iemand met en andere achtergrond, kennis en vaardigheden dan in de vacaturetekst staat.

Te vaak gebeurt het dat werkgevers sollicitanten laten komen en gebruiken hen omdat ze de werkgever moeten leiden naar wat ze zoeken, want werkgevers hebben geen idee. Werkgevers nemen vaak iemand aan waarvan ze naderhand dan maar weer afscheid nemen omdat ze nog steeds niet weten wat ze zoeken en willen.

Soms verkrijgen ze zelfs via deze weg op een oneigenlijke manier kennis waarop ze weer verder gaan.

Het demotiveert de werknemers om zo te pas en te onpas kosten te maken, vrij te nemen, gebruikt te worden en misleid te worden.

Werknemers krijgen door wisselende functies steeds meer competenties, kennis en vaardigheden, maar daarmee wordt het steeds moeilijker om een baan te vinden omdat werkgevers angst hebben voor die vele kennis.

Eerder Verworven competenties worden vaak genegeerd omdat er geen diploma is. Of werkgevers vereisen dat werknemers dan maar een EVC-verklaring betalen zonder zekerheid over een uitkomst of dat een uitkomst  garant staat voor een baan. Welke werknemer steekt zijn nek hiervoor uit en wil nogmaals gebruikt worden?

Overheden vereisen dat mensen blijven doorwerken, maar degene die hen aan een baan moet helpen doen dat niet vanwege het bovenstaande gebrek. Veel mensen met kennis en vaardigheden komen vroegtijdig thuis te zitten en komen na een jaar in de bijstand, terwijl de banen gaan naar medewerkers met boekenwijsheid maar geen kennis en die nog van alles moeten leren. De jonge nieuwe medewerker wordt geleidt door iemand die het ook nog moet leren, terwijl degene die alles weet en kan gedwongen thuis moet toekijken hoe de maatschappij aan kennis en inzicht inboet. Jaar na jaar komt het in de media aan bod dat de kennis en vaardigheden verdwijnen maar de maatschappij is blind en doof en reageert niet. Ze voeren nog meer bekwame en wijze mensen naar de bank thuis. Ze stellen dat de oudere (boven de 35) werknemer inflexibel is, maar dit is weer hun eigen projectie.

Door de overheid gedwongen te werken worden ze onderworpen aan psychologische modellen. Veel van deze modellen werken niet voor medewerkers die aan zelf realisatie hebben gedaan en boven het niveau van de beginnende werknemers zijn uitgegroeid. Zij kunnen inmiddels bijna elke hoed opzetten en bijna elke competentie aanvoeren, maar in een dergelijke test komt dit niet naar voren.

Methodes die enigszins toereikend zijn worden niet gebruikt omdat werkgevers niet houden van een diversiteit van bekwaamheden, sexe of leeftijd. Dit alles wederom vanuit hun eigen projectie, die gebaseerd is op eigen gebrek aan (zelf) kennis en vaardigheden.

Daardoor komen nog meer mensen knel te zitten omdat ze door het systeem worden onderdrukt. Het is een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.

De vraag rijst of al deze managers en personeelsfunctionarissen wel bekwaam zijn?

Verkeren ze in angst dat ze mogelijk de verkeerde persoon aannemen? Zijn ze bang iemand aan te nemen die licht schijnt op hun tekortkomingen? Zijn ze bang omdat ze hun eigen angsten, hun eigen persoon niet willen zien? Hun onderbuik gevoelens vertellen iets over henzelf en hebben niets met het weten (intuïtie) te maken.

Ze dragen door deze projecties en vooroordelen bij aan verziekte werksferen, demotivatie waardoor de negatieve spiraal steeds verder naar beneden gaat en er steeds meer rattengedrag komt.

Nemen deze werkgevers zichzelf wel serieus, hebben zij zelf wel zoveel vaardigheden en competenties ontwikkeld en aan kennisvergaring of zelf realisatie gedaan? Of projecteren ze hun eigen onvermogen en angsten op de aspirant werknemer?

Het blijkt dat steeds vaker vanuit projectie en gebrek aan mensenkennis besluiten worden genomen. Dit gebeurt op basis van egocentrisme, onvermogendheid en op de lust om anderen de baas te kunnen zijn.

Naast het feit dat er veel kennis en kapitaal daardoor verloren gaat, gaat ook de gehele maatschappij daarmee geleidelijk aan te gronde. Een maatschappij die in decennia of eeuwen is opgebouwd wordt daarmee in enkele jaren afgebroken.

Daarmee wordt een maatschappij afgebroken in plaats van opgebouwd!

Korte versie en helemaal onderaan de hele versie

Door de ontkenning door de eeuwen heen van het innerlijke kind gaan mensen nu in het einde van een tijdperk van 26.000 jaar zoeken naar een balans. Jong en oud zoeken naar evenwicht van hun innerlijke kind.

Dit uit zich in het feit dat er steeds vaker homoseksuelen komen omdat ze zoeken naar gelijkwaardigheid in de relatie, waarbij ze wel degelijk de man-vrouw aspecten uitwerken. In veel heterogene relaties wordt dat onmogelijk gemaakt doordat nog vaak een van beide overheerst. Een andere uitingsvorm is de pedoseksueel die misbruikt is en andere kinderen wil lief hebben, terwijl de achterliggende reden is dat ze hun eigen innerlijke kind willen leren kennen en uiten. Tenslotte zijn er de kinderen die niet meer in de maatschappelijke onbalans willen opgroeien en er alles voor over hebben om het ouderlijk huis te verlaten. Ze zijn allen op zoek naar hun innerlijke evenwicht, erkenning van hun mens-zijn en op zoek naar de verbinding met het meervoudige licht; verlichting.

Het wordt tijd dat de maatschappij eens aandacht gaat besteden aan het feit waarom er zoveel misbruik (achterliggende reden) van kinderen wordt gemaakt; waarom er zogenaamde homo’s en pedo’s zijn. Waarom richten sommige mensen, vaak mannen en priesters zich zo op kinderen? Het fenomeen doet zich ook voor bij bepaalde bevolkingsgroepen die zich sterk op kinderen richten en bij hen die nog steeds geloven dat ze kinderen op de wereld moeten zetten, terwijl alles erop wijst dat het innerlijke kind vermenigvuldigd moet worden.

De meeste mensen die zich richten op kinderen hebben namelijk in hun ontwikkeling/opvoeding een slecht voorbeeld gekregen en hebben dat als volwassene niet rechtgezet zoals de theorie van Hellinger of van Erikson ons aanleert. Het is een daad van volwassenheid om slechte ervaringen uit het verleden te balanceren/recht te zetten opdat deze ongebalanceerde ervaringen niet worden doorgegeven aan toekomstige generaties . Al vele eeuwen wordt door de religie ons aangeleerd dat de kinderen tot God kunnen komen. Daarmee werd ooit het “Innerlijke Kind” bedoeld en niet de jonge mens. De religieuzen hebben het vertaald naar het kind omdat ze dat als onschuldig zien en hebben de mensheid daarmee op een dwaalspoor gezet.

Het gaat echter om het innerlijke kind dat vol overgave ervaart in het leven en zich verrijkt met het meervoudig licht (meer kleuren =licht).

Het innerlijke kind is open, geduldig, ontdekkend, nieuwsgierig, sympathiek en staat in verbinding met het gevoel dat in de buik en hart zit. Daarmee is het gemakkelijker in staat te ervaren/voelen wat de relatie is met het overige leven op aarde. Het stelt ons in staat om verbinding te maken tussen de onderbewuste impulsen en de neurofysiologische aspecten. Dit maakt het mogelijk om open te staan voor nieuwe ervaringen, gevoeliger, geduldiger en sympathieker te worden. Het resulteert in het in balans komen van de mens waardoor er uiteindelijk een genuanceerde persoon overblijft die neutraler door het leven gaat.

Het resultaat van deze dwaling is dat we vanaf de eerste snik een kind alle ruimte geven om zijn Super Ego te ontwikkelen. We zijn vergiftigende identificaties aangegaan die hun weerga niet kennen. Een daarvan is het veroordelen en onderdrukken van het recht van het innerlijke kind.

Dat veroordelen en onderdrukken van het recht van het innerlijke kind heeft door de geschiedenis heen weer allerlei andere dwalingen en ongenuanceerde uitingen teweeg gebracht.

Enkele mensen hebben ons daarvoor recentelijk gewaarschuwd zoals de nodige psychologen (Freud, Jung, Erikson, Hellinger, Rogers).

Freud beschrijft het als een afweermechanisme dat veroorzaakt wordt door vergiftigende identificatie met irrationele zaken.

Dan worden de haat gevoelens verborgen achter een masker van liefde. Freud beschrijft uitgebreid de resultaten van het gedrag van het Super Ego en de vergiftigende identificaties zoals Oedipus, narcistic, doel en object verlies identificatie.

We leren onze kinderen niet aan om hun innerlijke kind te koesteren en te ontwikkelen. Zolang we niet algemeen de innerlijke ontwikkeling van het Zelf aanleren dan blijven we in de vicieuze cirkel rondgaan en degenereren. Momenteel ontwikkelen veel mensen zich al niet verder dan het stadium van een kleuter (eerste ik-periode) terwijl ze in een volwassen lichaam zitten.

Het patroon blijft zich herhalen en wordt een steeds groter gezwel. Het is een sluipende valkuil.

Mensen die willen losbreken en op zoek zijn naar kansen om hun innerlijke Zelf te ontwikkelen worden vervolgd en onderdrukt door hen die aan de top staan, omdat het deze veelal ontbreekt aan inzicht en zij blijven hangen in de donkere beweegredenen veroorzaakt door een foute identificatie.

We kunnen deze tumor alleen genezen door terug te keren naar de oorzaak en te beginnen met de ontwikkeling van het innerlijke kind. Veel van de Gordiaanse Knoop die de maatschappij laat lijden onder allerlei vormen van discriminatie  en onderdrukking kunnen dan worden opgelost.

Pauline Laumans kan u o.a. meer inzicht geven in het bovengenoemde thema.

Hele versie

Door de ontkenning door de eeuwen heen van het innerlijke kind gaan mensen nu in het einde van een tijdperk van 26.000 jaar zoeken naar een balans. Jong en oud zoeken naar evenwicht van hun innerlijke kind.

Dit uit zich in het feit dat er steeds vaker homoseksuelen komen omdat ze zoeken naar gelijkwaardigheid in de relatie, waarbij ze wel degelijk de man-vrouw aspecten uitwerken. In veel heterogene relaties wordt dat onmogelijk gemaakt doordat nog vaak een van beide overheerst. Een andere uitingsvorm is de pedoseksueel die misbruikt is en andere kinderen wil lief hebben, terwijl de achterliggende reden is dat ze hun eigen innerlijke kind willen leren kennen en uiten. Tenslotte zijn er de kinderen die niet meer in de maatschappelijke onbalans willen opgroeien en er alles voor over hebben om het ouderlijk huis te verlaten. Ze zijn allen op zoek naar hun innerlijke evenwicht, erkenning van hun mens-zijn en op zoek naar de verbinding met het meervoudige licht; verlichting.

Het wordt tijd dat de maatschappij eens aandacht gaat besteden aan het feit (achterliggende reden) waarom er zoveel misbruik van kinderen wordt gemaakt; waarom er zogenaamde homo’s en pedo’s zijn. Waarom richten sommige mensen, vaak mannen en priesters zich zo op kinderen? Het fenomeen doet zich ook voor bij bepaalde bevolkingsgroepen die zich sterk op kinderen richten en bij hen die nog steeds geloven dat ze kinderen op de wereld moeten zetten, terwijl alles erop wijst dat het innerlijke kind vermenigvuldigd moet worden.

De meeste mensen die zich richten op kinderen hebben namelijk in hun ontwikkeling/opvoeding een slecht voorbeeld gekregen en hebben dat als volwassene niet rechtgezet zoals de theorie van Hellinger of van Erikson ons aanleert. Het is een daad van volwassenheid om slechte ervaringen uit het verleden te balanceren/recht te zetten opdat deze ongebalanceerde ervaringen niet worden doorgegeven aan toekomstige generaties.  Al vele eeuwen wordt door de religie ons aangeleerd dat de kinderen tot God kunnen komen. Daarmee werd ooit het “Innerlijke Kind” bedoeld en niet de jonge mens. De religieuzen hebben het vertaald naar het kind omdat ze dat als onschuldig zien en hebben de mensheid daarmee op een dwaalspoor gezet.

Het gaat echter om het innerlijke kind dat vol overgave ervaart in het leven en zich verrijkt met het meervoudig licht.

Het innerlijke kind is open, geduldig, ontdekt, nieuwsgierig, sympathiek en staat in verbinding met het gevoel dat in de buik en hart zit. Daarmee is het gemakkelijker in staat te ervaren/voelen wat de relatie is met het overige leven op aarde. Het stelt ons in staat om verbinding te maken tussen de onderbewuste impulsen en de neurofysiologische aspecten. Dit maakt het mogelijk om open te staan voor nieuwe ervaringen, gevoeliger, geduldiger en sympathieker te worden. Het resulteert in het in balans komen van de mens waardoor er uiteindelijk een genuanceerde persoon overblijft die neutraler door het leven gaat.

Het resultaat van deze dwaling is dat we vanaf de eerste snik een kind alle ruimte geven om zijn Super Ego te ontwikkelen. We zijn vergiftigende identificaties aangegaan die hun weerga niet kennen. Een daarvan is het veroordelen en onderdrukken van het recht van het innerlijke kind.

Dat veroordelen en onderdrukken van het recht van het innerlijke kind heeft door de geschiedenis heen weer allerlei andere dwalingen en ongenuanceerde uitingen teweeg gebracht.

Enkele mensen hebben ons daarvoor recentelijk gewaarschuwd zoals de nodige psychologen (Freud, Jung, Erikson, Hellinger, Rogers).

Freud beschrijft het als een afweermechanisme dat veroorzaakt wordt door vergiftigende identificatie met irrationele zaken.

Dan worden de haat gevoelens verborgen achter een masker van liefde. Dat mechanisme wordt reactievorming genoemd. Het uit zich in kenmerken als overdrijving, extravagant gedrag, teveel beloven, opvallend en gekunsteld gedrag. Zo kan angst voor de samenleving de vorm aannemen van strikte gehoorzaamheid aan de maatschappelijke conventies. Deze onderwerping is een reactievorming en achter het masker van conformisme zit opstandigheid en antagonisme. Zo zijn er ook mannen die hun vrouwelijke innerlijke kant maskeren, omdat ze het zien als teken van zwakte of verwijfdheid. Ze gaan liever schuil achter een masker van een overdreven stoer en mannelijk uiterlijk en worden daarmee een macho. Een macho is het uiterlijke vertoon van kracht bij gebrek aan innerlijke kracht. Hun eigen mens zijn, hun eigen balans (tussen het innerlijke mannelijke en vrouwelijke aspect) hebben ze nog niet weten te ontdekken. Het resultaat is echter dat ze meer op een karikatuur van een man lijken, dan op een man. Of een moeder die niet durft te bekennen dat ze een afkeer heeft van haar kinderen. Onder de maatschappelijke druk heeft ze echter wel kinderen gekregen. Ze maskeert haar ongenoegen door een overdreven zorg aan de dag te stellen. Door zo overdreven zich te bemoeien met de kinderen, wordt haar overdadige bemoedering een vorm van straf voor de kinderen. De reactie op dit overdreven gedrag van mannen en vrouwen die zulke maskerades neerzetten heet reactievorming. Reactievorming is een irrationele afweer van angst. Het uit zich vaak in het feit dat de andere sekse gehaat wordt diep van binnen en onderdrukt wordt.

Het is onze eigen maatschappij die uiteindelijk mede deze mannenhaters en vrouwenhaters creëert.

Zowel de man als de vrouw man komt pas tot hun recht als ze contact kunnen leggen met de oorsprong het scheppende ook wel de oervrouw of “wo-man” (runen) genoemd. In het scheppende liggen mannelijke en vrouwelijke aspecten die in elk mens vertegenwoordigd zijn. Door die aspecten te erkennen en te gebruiken wanneer nodig, komen we in balans en kunnen we als mens evenwichtig door het leven gaan. Hoe evenwichtiger we worden des te makkelijker kunnen we het donkerte of schaduwzijde zien. Doordat we dat zien, willen we ons verenigen met het licht (meer kleur betekent licht). Dan gaan we leren en verrijken we ons innerlijk met weten in plaats van met geloven. Dan geloven we niet langer in de foute identificaties die ons worden opgelegd worden alsof het mooie sprookjes zijn.

Een relatie met een mannenhater kenmerkt zich doordat deze vrouw weinig respect heeft voor of geen kennis heeft van haar eigen mannelijke aspecten. In haar jeugd heeft ze een slecht voorbeeld gekregen over de man/vrouw relatie. Haar ouders en grootouders hebben als volwassene hun recht niet gebruikt om zich te helen en in balans te komen. Daardoor geven ze het door aan hun nakomelingen. Daarmee treedt ook deze vrouw in het voetspoor van haar ouders en voorouders en wordt als vrouw vernederd en gaat ze mannen haten. Ze ondervindt daardoor veel vernedering, minachting of wordt als onbekwaam behandeld. In de ergste gevallen wordt ze geestelijk of seksueel misbruikt waardoor zich ernstige ziektebeelden ontwikkelen. Door het voorbeeld (identificatie) gaat ze mannen gebruiken en misbruiken. Zulke vrouwen winden anderen om hun vinger om hen vervolgens te kleineren of afhankelijk te maken.

Ze richten zich daarbij niet alleen op mannen maar ook op vrouwen die mannelijke aspecten uiten.

Een relatie met een vrouwenhater kenmerkt zich door het feit dat hij zich al snel miskend en gekwetst voelt en graag veel aanzien geniet. Deze mannen hebben weinig respect voor of geen kennis van hun eigen vrouwelijke aspecten. Hij is net als zijn zus verlaten (geestelijk) en gekwetst in zijn jeugd of mogelijk ook misbruikt en mishandeld. Hem werd niet aangeleerd om te onderhandelen, compromissen aan te gaan of volledig op eigen benen te staan. Hij heeft voortdurend kritiek en wil dat alles gedaan wordt, zoals hij het hebben wil en laat dat bij voorkeur door de andere sekse doen. De vrouw moet al zijn innerlijke pijn oplossen en zijn onvermogen maskeren door haar activiteiten. Hij verwacht zoveel dat ze feitelijk altijd tekort schiet. Diep van binnen heeft hij angst voor haar en haar vermogens. Ook is hij bang dat ze hem verlaat zoals zijn moeder ooit deed (Oedipus complex) en dus stelt hij allerlei voorwaarden. Net zoals hij boos is over zijn vader en  moeder over dat ze hem verlaten hebben, maar daardoor nog steeds heel afhankelijk van hen is (wacht nog steeds op hun goedkeuring en liefde). Als vrouw ga je een relatie aan met zo een man om afhankelijk te zijn. In veel andere situaties compenseert de vrouw dit door heel onafhankelijk gedrag. Wanneer de last van deze wanhopige afhankelijke vrouw hem dan uiteindelijk te veel wordt, laat hij haar los (mentaal en soms wanneer het mogelijk is ook fysiek doordat ze scheiden). Wat voor deze vrouwen vaak als oneerlijk en wreed overkomt en een diepe wond achterlaat.

We leren onze kinderen niet aan om hun innerlijke kind te koesteren en te ontwikkelen. We leren niet onze eigen uniciteit en authenticiteit te ontwikkelen zoals alle heilige boeken aangeven dat er moet gebeuren. Tenminste als we van het enkelvoudige licht naar het meervoudige licht (kleurrijk) willen komen. Door het de mensen te onthouden, zowel volwassenen en kinderen, worden we dom en onzeker gehouden en handelen we als kleuters.

Als er nog veel onzekerheden in je zitten en je erg afhankelijk bent, dan heb je een relatie met een vrouwen- of mannenhater nodig om dit te compenseren. Het maskeert je eigen onevenwichtigheid. Beiden hebben ze nog niet geleerd te kijken naar dit patroon en de achtergronden; ze hebben het nog niet los kunnen laten. Daardoor blijft het patroon zich herhalen en wordt het steeds groter.

Het is een sluipende valkuil. Mensen die vastzitten in het concept van vrouwenhaters en mannenhaters (stereotypen) of zij die vastzitten in vergiftigende identificaties wijzen naar groepen die daarvan willen losbreken. Die groepen die willen losbreken beseffen niet altijd de onderliggende reden (balans, gelijkwaardigheid het recht om het eigen levenspad te ervaren).

Door naar die groepen te wijzen wordt de veroorzaker buiten beschouwing gelaten en kan buiten het zicht blijven van het licht en voortgaan in de donkere beweegredenen. Beweegredenen veroorzaakt door een foute identificatie.

We kunnen deze tumor alleen genezen door terug te keren naar de oorzaak en te beginnen met de ontwikkeling van het innerlijke kind. Veel van de Gordiaanse Knoop die de maatschappij laat lijden, kan dan worden opgelost.

Pauline Laumans kan u o.a. meer inzicht geven in het bovengenoemde thema.

Het verwondert me dat zoveel mensen die praten over de rechten van het kind of liefde voor een kind vaak niet weten waar het werkelijk om gaat.

Elk kind dat namelijk op de wereld komt heeft zogenaamde “geboorterechten”. Het recht op gelijkwaardigheid begint op de dag dat een kind ontstaat en niet pas als een kind een volwassen leeftijd bereikt. Een van die geboorterechten is dat iedereen mag opgroeien tot een zelfstandig individu dat in de maatschappij op eigen kracht kan functioneren. Daarmee wordt bedoeld dat de aanleg van een kind gestimuleerd moet worden of in ieder geval niet gedemotiveerd mag worden omdat het de ouders niet bevalt. Leven in een lichaam betekent immers op ontdekkingsreis door het leven gaan en ervaringen opdoen en verrijkt worden.

Veel ouders handelen vanuit echter vanuit hun eigen belang en vanuit hun projecties. Ze hebben geen enkel oog voor de belangen van het kind. Vaak handelen ze zelf nog vanuit de programmatie/projectie van hun eigen ouders. Ook zij hebben vaak verkeerde identificaties opgedaan en lijden onder het aan hen opgelegde gedrag. Heeft de indoctrinatie van de maatschappij hen zo murw gemaakt dat ze het vergeten zijn? Lijden ze onder de druk van de religie aan verkeerde identificaties? Waarom bevrijden ze zich niet als volwassene van deze projecties en onderdrukking zoals Hellinger en Erikson in onze tijd aangeven? Waarom wordt de onderdrukking en projectie doorgegeven aan de volgende generatie?

Veel van die ouders zeggen alles voor hun kind over te hebben en van hun kind te houden en met dezelfde vaart vertellen ze hun kinderen wat ze allemaal niet mogen doen. Ze vertellen vaak ook niet wat hun kind wel mag doen. Ze maken dat de kinderen zich in allerlei bochten gaan wringen om maar een beetje een liefdevol plekje te hebben, aandacht te krijgen, een beloning te krijgen of iets te mogen ondernemen. Het is geen vanzelfsprekendheid dat ze gelijkwaardig behandeld worden of dat er onderhandeld wordt vanuit een win-win situatie. Immers de ouders of andere kinderen hebben net zoveel rechten en dus moet er soms onderhandeld worden opdat een ieder zijn levensweg mogelijk gemaakt kan worden.

In de meeste gevallen handelen ouders vanuit hun eigen positie, vanuit hun eigen angst, vanuit hun eigen onvermogen om zelfstandig te handelen of te denken. Veel mensen met een volwassen leeftijd projecteren hun eigen angsten en onvermogen op anderen die daarmee onderdrukt worden.

Als volwassene hebben ze hun recht niet gebruikt om te ervaren waarom ze in een lichaam zitten en waarom ze leven of wat leven nu eigenlijk betekent. Ze volgen blind de weg die hen door anderen wordt voorgedaan of opgelegd. Geen van die wegen is de persoonlijke pad door het leven dat moet worden afgelegd door hen die het licht volgen. Zonder zich een enkele vraag te stellen worden ze een gewillig slachtoffer van bepalingen van een ander en hopen daarmee ooit aan de top van de hiërarchie te komen en geld, aanzien en macht te verkrijgen. Ze willen in feite niets anders dan hun geboorterecht en dat is liefde krijgen en een plek op aarde mogen hebben. Ze willen het leven ervaren door de weg van macht en onderdrukking op te gaan. Ze verlangen dat andere volwassenen en ook kinderen daaraan gehoor geven opdat zij gelukkig kunnen worden op die hiërarchische positie. De volwassenen (of moet ik zeggen kinderen) ontnemen anderen het geboorterecht.

Geboorterecht betekent dat iedereen gelijke kansen en gelijke rechten heeft. Die mogen niet top down (verticaal) bepaald worden. Geboorterechten zijn per definitie gelijkwaardig en dus horizontaal. Een geboorterecht is het recht om te het leven ten volste te leven.

Leven betekent dat doen wat voor de persoonlijke ontwikkelingsweg door levens heen nodig is. Elk individu mag daarin begeleid worden om zich niet voortdurend te stoten aan de uitersten. Elk individu mag daarin begeleid worden om vrijelijk de route van het meervoudige licht op te gaan.

Leven betekent niet het geboorterecht van anderen te ontnemen, wat helaas overal om ons heen voorkomt.

In de praktijk betekent het dat sommigen al vroegtijdig sterven, een bepaald beroep kiezen, een bepaalde sexuele voorkeur hebben, een ongeluk krijgen of een ziekte krijgen.

Veel mensen reageren vanuit aan hen opgelegde identificaties (vaak door religie bepaald) en ontnemen daarmee anderen het recht op leven en de ontwikkeling naar het licht (religiare).

Zo projecteren veel mensen hun doodsangst op anderen en vooral op kinderen en leren ze hen niet met de gevaren of mogelijkheden om te gaan. Volwassenen die vinden dat zij eerder dood moeten gaan dan hun kind en daarmee voorbij gaan aan het feit dat het kind mogelijk dit leerthema (doodgaan) heeft.

Ze vertellen een kind wat het wel en niet mag terwijl het kind mogelijk hun leermeester is omdat het een ouder wezen is.

Ze zeggen dat een kind niet zelfstandig mag reizen of om de wereld mag zeilen terwijl het individuele kind daar aan toe is en zelfs meer volwassen gedrag vertoont dan menige ouder.

Ze bepalen voor de ander dat je familie om je heen moet hebben om je te troosten terwijl de persoon misschien al in staat is om een te zijn met zijn eigen schaduwzijde.

Ze vinden dat een kind de school moet afmaken in het bijzijn van andere kinderen, terwijl het kind misschien wel meer leert van de aardse leerschool dan van de menselijke (opgelegde) leerschool.

Ze bepalen dat een individu naast activiteit x en y niet ook nog eens z kan doen, omdat ze het zelf niet aan zouden kunnen, terwijl die persoon die ze de mogelijkheid onthouden nog wel meer aankan.

Het zijn projecties die voortkomen uit het feit dat ze zelf veel angst hebben. Angst omdat ze als volwassenen nog niet hun eigen leven kennen en daardoor in het donker van het oude bekende blijven lopen.

Het donker dat het hen onmogelijk maakt om de weg van het enkelvoudige licht naar het meervoudige licht te gaan lopen.

Veel volwassenen zijn bang voor de realiteit van het meervoudige licht. Daarmee maken ze het voor zichzelf en anderen onmogelijk om te leven. De paradox van het leven wordt niet begrepen en deze zogenaamde volwassenen blijven in de herhaling van onderdrukking hangen.

In mijn praktijk ben ik veelvuldig mensen tegen gekomen die vol trots vertelden dat ze een bijna dood ervaringen hadden gehad. Sommigen voelden zich uitverkoren dat ze dit mochten meemaken. Zij voelden zich heel speciaal en wilden er anderen over vertellen. Anderen ervoeren het als een feit dat ze tot nu toe nog niet de juiste weg hadden weten te vinden en zagen het als een tweede kans die ze hierdoor kregen. Zij waren daardoor nederiger geworden en gewillig om te leren ervaren c.q. bewust te worden.

Dit verhaal gaat over deze tweede kans.

Meestal krijgt iemand het inzicht pas als het fysieke lijf niet of nauwelijks functioneert. Het gaat ook over het inzicht dat iemand krijgt die in een “Egyptische” graftombe of op een andere energetische plek gaat liggen of zitten, en een uittredingservaring heeft naar het gebied achter “de sluier” c.q. aan de andere kant.

Als mens krijg je een dergelijk inzicht omdat je bewuster moet worden van wat je tot nu toe hebt gedaan. Voor menigeen is het een vooraankondiging om meer gegrond, meer bewust bekwaam om te gaan met wat gedaan moet worden. Wat er gedaan moet worden heb je zelf mede bepaald voordat je aan dit leven begon. Een reading kan je daarin weer inzicht in verschaffen. Niet reageren op deze “vooraankondiging” of “schot voor de boeg” maakt dat je de kans loopt om na dit fysieke leven terug te moeten naar AF of niet meer aan de aardse leerschool mag deelnemen. Dat is dan letterlijk “dood”. Je kunt niet langer meer van het ene fysieke lichaam overgaan in een ander fysiek lichaam of naar een volgende dimensie. Nee, dan betekent het letterlijk blijven zitten waar je zit. Pas wanneer je bewust wordt van wat er gebeurd is dan krijg je misschien weer een kans aangeboden.

Voor hen die de aardse leerschool niet kennen: het is de “gemakkelijkste” manier om inzicht te krijgen in het leven en om te leren wat het is om los te laten. Het is een weg om de vertroebelende lagen om je eigen Zelf of Essentie los te kunnen laten en op te vullen met je eigen energie waarna je zonder maskers (naakt) verder kunt gaan op de evolutionaire weg door het leven; door de dimensies heen.

Niet langer met je hoofd in de wolken gaan lopen, niet langer de zaken afdoen en onder het tapijt vegen. Niet langer gewenst “positief” met zaken omgaan, maar de balans leren vinden tussen de ene kant (negatief) en de andere kant (positief) en de realiteit daartussen ervaren.

Deze ervaring is soms pijnlijk omdat we los moet laten wat we vast willen houden. Het leven confronteert ons met iets dat we nog steeds niet hebben willen veranderen. Anderen hebben ons al vaker in de spiegel laten kijken, maar waar we nog geen gehoor aan hebben willen geven.

De ervaring in de realiteit leert ons, dat we moeten leren los-te-laten, ons te onthechten. Door los te laten creëren we ruimte en nieuwe mogelijkheden en inzichten.

“Los laten” betekent dat we oud gedrag moeten aankijken en nieuw gedrag moet inoefenen. Je oefent nieuw gedrag in door het oude gedrag niet te herhalen. Je doet telkens een nieuw gedrag ook al weet je nog niet wat je dan gaat doen.

Het is de controle loslaten op je handelen en bereid zijn om fouten te maken.

Een baby kan ook alleen maar leren lopen met vallen en opstaan. Dit geldt ook voor het loslaten van oud ingesleten gedrag en het inoefenen van nieuw gedrag. Veel mensen herhalen de geschiedenis omdat ze het niet willen weten en gaan daardoor bewust de fout in.

Het gaat erom de zaken te laten voor wat ze zijn en er van een afstandje naar te kijken. Dan is er meer helderheid wat je als mens moet doen en wanneer. Het is het Chinese spreekwoord “Een mens met haast gaat zitten”.

Op het moment dat je volledig bewust wordt kun je verder gaan op het werkelijke persoonlijke levenspad.

Als je als mens levend in het leven wilt staan dan wordt er vaak gepraat over betekenis of kleur geven aan het leven. Maar wat wordt daar nu eigenlijk mee bedoeld?

Moet je dan je huis een likje verf geven? Wordt er verwacht dat je kleurrijke kleren aantrekt? Moet je een bos bloemen in je huis zetten of kleurrijke afbeeldingen en voorwerpen in je huis hebben?

Wanneer je aan de genoemde voorbeelden gehoor gaat geven zonder dat je weet wat de impact is dan geef je geen kleur aan je leven. Dan ben je dogmatisch bezig omdat een ander zegt dat je iets moet doen. Dan geef je gewillig gehoor aan een modegril om bijvoorbeeld een bepaalde kleur in je interieur te hebben of een bepaalde kleur kleding te dragen. Dan zet je wekelijks dat bosje bloemen op de eetkamertafel want zo hoort het toch?

Het is in feite niets anders dan vastzitten in een plaatjesboek. Zonder enig besef van je eigen keuzes doe je wat een ander bepaald heeft.

Die ander heeft dat misschien al eeuwen geleden bepaalt met zo een impact dat anderen dat nog steeds navolgen. Een goed voorbeeld daarvan is Johannes Calvijn die leefde van 1509 tot 1564. Zijn overtuigingen gebaseerd op geloven en niet op weten. Zijn overtuigingen zijn nog steeds in de huidige maatschappij verweven. Zelfs mensen die zich een atheïst noemen, hanteren vaak nog een of meerdere van zijn overtuigingen. Daarmee handelen ze dan vanuit een geloofsovertuiging.

Er zijn natuurlijk veel meer van dergelijke persoonlijkheden te noemen die de maatschappij navolgt.

Soms zijn het boeken die gelezen worden en die anderen klakkeloos als waar aannemen. Momenteel nemen mensen klakkeloos aan wat tv-idolen of popidolen zeggen of zingen. Een ander voorbeeld van kleurloosheid is het wanneer mensen klakkeloos iets over nemen van wat er op het internet staat en zelfs nog niet eens brononderzoek hebben gedaan.

De eerste vraag die gesteld moet worden is of de boodschap die deze persoon verkondigd berust op geloof of op innerlijk weten.

De tweede vraag die gesteld moet worden is of die boodschap die met de woorden of expressie van toen werd verteld in de huidige tijd nog wel begrepen wordt.

De derde vraag die gesteld moet worden is of de mensen die de woorden in de huidige taal opschrijven het zelf wel begrijpen en er niet bewust of onbewust hun eigen draai aan geven.

De vierde vraag is of het geloof van een ander ook wel het geloof van jou of mij moet zijn. Kan ik dat niet beter zelf ontdekken en bepalen?

Feit is dat het klakkeloos navolgen en nadoen van een ander of het nu een prediker is of een idool leidt tot kleurloos leven. Het is jezelf in dienst stellen van die ander. Je geeft je eigen energie weg en je gaat feitelijk op de gronding van die andere leven. Je hebt dan geen eigen gezicht meer en geen eigen leven meer. Die ander geniet van al die macht en aandacht en kan vaak niet anders dan leven door te parasiteren op de energie van die andere personen. Het zijn de zwart wit denkers die vaak op hiërarchische posities in het leven bepalen wat er moet gebeuren. Het zijn vaak de personen met een dik plaatjesboek die ook nog niet het vermogen bezitten om in het hier en nu te leven. Er zit dan dus niet veel levendigheid in maar vaak wel veel egocentrisme. Met egocentrisme wordt bedoeld dat ze zichzelf als middelpunt zien en zichzelf alle ruimte gunnen in het leven waardoor er voor anderen geen gelijkwaardige portie overblijft.

Een persoon die gaat leven is een persoon die gaat ervaren en leert van zijn ervaringen. Hij wordt bewuster. Daarmee wordt hij dan vaak als egoïstisch bestempeld. Met egoïsme wordt bedoeld een persoon die voor zichzelf opkomt, die voor zichzelf durft te kiezen en daarmee tegelijkertijd ook de ander de ruimte geeft die de ander nodig heeft. In feite wordt een dergelijk persoon kleurrijker en ontstaan er vanuit de kleuren zwart en wit allerlei grijstinten en komt er uiteindelijk kleur in.

Door te socialiseren met veel soorten mensen, te luisteren naar de ideeën over het leven van andere mensen, door te ervaren wat het voor hen betekent krijgen deze mensen zicht op meerdere perspectieven. Ze gaan door die ervaringen en ontdekkingen hun gereedschapskist. Met meer gereedschap in de gereedschapskist hoe gemakkelijker, handiger, flexibeler, energieker, creatiever en daarmee ook kleurrijker het leven aangegaan kan worden.

Hun leven wordt echter vaak bepaald door de mensen op hiërarchische posities. Vaak zijn dat nog mensen die niet verder gekomen zijn dan de kleur zwart en de kosmische kleur wit. De kosmische kleur wit is een kleur wit uit het verleden en wordt ook wel vervuild wit genoemd.

Het is dus heel moeilijk om op voet van gelijkwaardigheid te staan met deze mensen als de ander kleurrijk geworden is. De ene persoon heeft een machtspositie en is innerlijk nog onbewust en heeft weinig innerlijke kracht. De andere persoon is bewust en heeft veel innerlijke kracht maar staat niet op een maatschappelijke machtspositie.

Toch gaat de persoon die kleurrijker is geworden en meer innerlijke kracht heeft verkregen verder met zijn proces van zijn eigen levenspad en levensvervulling. Hij die heeft krijgt immers meer. Toch weten zij die bewuster worden het evenwicht in de balans te vinden. Met de ander gebeurt feitelijk hetzelfde. Deze wordt steeds machtiger, met minder innerlijke kracht. Zij die onbewust zijn verliezen het evenwicht. Dan vallen ze door de mand en worden “ontmacht”.

De bewuste mens die zijn innerlijk verrijkt (rijker maakt) wordt steeds vaardiger. Deze innerlijke rijkdom wordt gezien als steeds meer goud wat deze persoon uitstraalt. Ze hebben meer vaardigheden dan de persoon die in het zwart wit stadium verkeert en vaak op een machtspositie zich in leven houdt. De bewuste mens straalt doordat ze steeds meer innerlijke kennis hebben een hogere energiefrequentie uit totdat ze uiteindelijk heel licht worden. Dat gebeurt als alle kleuren samen komen in henzelf. De mensen die dit punt bereiken zijn broeders en zusters van elkaar en leven in vrede en harmonie met elkaar. Dan is hun levensdoel op aarde bereikt.

Veel mensen praten over het feit dat de mens in het hier en nu moet leven. Vervolgens zie je hen oud gedrag herhalen, wat ze voorheen ook al deden. Of ze proberen angstvallig alles wat met het verleden te maken heeft te vermijden. Ze willen niets weten van de geschiedenis. Ze willen niets weten hoe iets vroeger er aan toe ging en wat de uitkomst daarvan was. Ze willen niet weten wat ze in hun jeugd hebben gedaan. Ze willen alles opnieuw uitvinden wat al uitgevonden is en verspillen daarmee veel energie, moeite en geld voor henzelf en de omgeving.

Feitelijk laten ze daarmee zien dat ze niet willen weten wat hen zo gemaakt heeft. Ze willen ook niet erkennen wie ze gisteren waren. Wie ze nu zijn menen deze mensen te weten. Wie je op dit exacte moment bent kun je niet weten, want dat moet je nog ontdekken en zodra je het ontdekt hebt is het al weer enkele seconden of uren oud.

Deze zelfde mensen hebben ook geen zicht op de mogelijkheden van de toekomst. De toekomst wordt namelijk pas zichtbaar als je zicht hebt op je verleden en op de persoon zoals jij nu geworden bent. Dat kan alleen als je naar je eigen socialisatie proces durft te kijken vanuit allerlei mogelijke perspectieven. Een perspectief laat je immers maar een deel zien en meerdere perspectieven reflecteren een groter deel van je. Met het socialisatie proces wordt bedoeld de tijd waarin je opgroeide, de omstandigheden, de personen met wie je in interactie was en de mogelijkheden die je kreeg. Vaak is het heel belangrijk om kennis te hebben van het socialisatieproces van de personen die je tegenkomt. Het socialisatie proces is een proces dat jou heeft gevormd. Als je dat socialisatieproces kent dan kun je vanuit wie je nu bent kijken of je dat wilt veranderen of aanpassen. Het is het recht van de volwassene immers om bij te stellen wat niet goed voelde.

Immers de aarde wordt de leerschool genoemd waar de balans van het dualisme geleerd kan worden, waarbij je de twee kanten van het geheel moet leren kennen om in het verfijnde evenwicht van de balans de realiteit te ontdekken.

Zo is het ook met in het hier en nu leven. Om dat te doen is het belangrijk dat je kennis hebt van het verleden. Hoe meer verinnerlijkte kennis er is van het verleden des te meer zicht er is op de toekomst. Wanneer verleden en toekomst in balans zijn komt er evenwicht. Wanneer op dat verfijnde stuk van dat evenwicht geacteerd wordt dan ben je in het hier en nu.

In het hier en nu zijn betekent dat je bewust ben van wie je bent en waarom je handelt zoals je doet. De ene keer zul je daarmee iets meer naar de linkerkant van de balans gaan en de andere keer iets meer naar de rechterkant van de balans. Het betekent niet dat je ambivalent bent of ongegrond of onzeker. Je kiest voortdurend, want energie die stil staat betekent achteruitgang. Voortdurend stel je dus je handelen bij. Over dit afstellen staat iets in het stuk over het plaatjesboek.

Als je werkelijk in het hier en nu leeft dan maak je jouw keuzes heel bewust en snel. Je hebt in het verfijnde evenwicht in het centrum van de balans leren handelen.

Sommigen zijn de afgelopen 40 jaar bekend geraakt met het woord plaatjes. Het woord kent verschillende uitdrukkingen. Zo bestaat er het begrip plaatjes blazen, kijken naar je plaatjes en je plaatjesboek. Een plaatje betekent een vastzittend idee of een vast concept. Met vastzittend word bedoeld dat het manifest is geworden en niet in beweging staat. Het is op het moment van ontstaan vastgelegd en sindsdien niet gewijzigd. Ideeën zijn een vorm van energie en energie staat niet stil. Energie is voortdurend in beweging net als de geschiedenis, gebeurtenissen, kennis en vaardigheden.

Het is daarom goed om regelmatig de plaatjes te bekijken die er zijn gemaakt en te onderzoeken of ze nog geldig zijn. Met geldig zijn wordt bedoeld dat als je er als langdurig over nadenkt of het bekijkt er nog net zo over denkt of je weet dat het bijgesteld moet worden. Immers als het goed is ben je zelf in een voortdurende staat van voortgaande verandering en leer en stel je bij.

Alleen zogenaamde grijze muizen of zwart-wit denkers zullen hun ideeën of concepten niet of mogelijk zelfs nooit bijstellen.

Dit bijstellen betekent dat bekend is wat er uit het oude beeld weg kan en wat ervoor in de plaats moet komen. Eerst moet daarom bekeken worden wat er niet meer past en waarom niet. Als dit voldoende duidelijk is dan kan het plaatje opgeblazen worden. Het wordt in zijn oude energievorm teruggegeven. Het wordt letterlijk opgeblazen met een zucht of in gedachten.

Daarna kan het nieuwe plaatje gemodelleerd worden. Immers hoe meer iets in het hier en nu staat hoe beter.

Een plaatjesboek betekent dat er enkele tot soms vele vastzittende gedachtes, ideeën of concepten zijn.

Enkele voorbeelden zijn:

–      Zo hoort het

–      Mannen mogen geen lang haar, een rok, make-up op of zich mooi maken dat is namelijk voorbehouden aan vrouwen

–      Alleen vrouwen mogen mannenkleding dragen maar niet andersom

–      Mannen zijn eng; vrouwen zijn onbegrijpelijk

–      Alleen vrouwen mogen zich sensueel kleden en gedragen

–      Zondags moet er rust zijn

–      Zaterdags doe je de boodschappen

–      Op woensdag eet je altijd gehakt met…

–      Mensen die bedelen moet je iets geven

–      Alleen een dokter kan je beter maken

Dit zijn enkele voorbeelden.

De mensen die menen in het hier en nu leven en die van zichzelf vinden dat ze niet dogmatisch zijn zullen er weinig tot geen last mee hebben want zij hebben een andere houding ten aanzien van het leven.

Zij zullen zich de vraag stellen:

–      Wie bepaalt dat?

–      Waarom is het zo erg?

–      Wie bepaalt dat het niet mag?

–      Dient dat een begrijpelijk doel?

–      Wat kan ik eraan doen of eraan bijdragen?

–      Hoe kan ik ermee omgaan?

–      Hoe wil ik ermee omgaan?

–      Hoe ga ik ermee om?

–      Hoe handel ik dat nu netjes af?

Door vragen te stellen zullen ze zich steeds flexibel opstellen ten aanzien van het gegeven en veel vaker een reactie laten zien dat doordacht is.

Zulke mensen hebben geen last van al teveel plaatjes, hooguit een enkele. Zij passen zich voortdurend aan, aan de energie die er is, zonder zichzelf te verliezen