Insights

Elk huis heeft zijn kruis te dragen. Het gevolg is dat een gezin dat het ogenschijnlijk goed lijkt te doen ook de nodige zorgen, lasten of onzuiverheden draagt. Dat is ook het geval in het hieronder beschreven gezin dat naar de buitenwereld de schone schijn bleef opvoeren tot ver na de dood van de beide ouders.

Het huwelijk van deze ouders is een gearrangeerd huwelijk waar vijf kinderen uit geboren worden. Het is een gezin dat het liefste koste wat kost de schone schijn naar buiten toe wilde ophouden. Een schone schijn die door menigeen werd gezien en daarom belachelijk werd gemaakt. Dit had een negatieve relatie met die buitenwereld tot gevolg. Iemand die licht laat schijnen op de schone schijn krijgt dan ook de schuld (de boodschapper wordt beschuldigd i.p.v. de veroorzaker). Het masker valt immers en de ogenschijnlijke energie van de individuen neemt af omdat die energie nooit van hen was. Feitelijk doen ze dat wat ze zelf zeggen dat niet mag, net zoals religieuzen dat doen, omdat dit hen zo al eeuwenlang onder druk aangeleerd wordt. De schone schijn behoort toe aan mensen die ziende blind of horende doof zijn voor de feiten. Het zijn doods levende mensen met een lichaam.

Zoals dat in een gelovig gezin gebruikelijk is, kwam het ene kind na het andere. Wat je met die kinderen moest doen, of hoe je ze moest begeleiden naar volwassenheid, was niet aan de orde. Het enige dat van belang was, was de zware druk van de kerk, die deze tol van gehoorzaamheid aan de eisen van het instituut vereiste. Na drie kinderen waren de ouders, zo ze al in liefde verbonden waren, uit elkaar gegroeid. Meerdere weekdagen was in dit gezin een hulp in de huishouding aanwezig en de moeder des huizes kon daardoor gaan tennissen, bridgen en haar hobby eten koken uitoefenen. Het eten was echter eenzijdig en niet altijd gezond. Samen met de psychische druk maakte dit haar kinderen en echtgenoot ziek of verzwakte hen.

Toch werd er een vierde kind geboren. Het kind was echter niet een kind van beide ouders. De moeder had gehoor gegeven aan de dwang van een andere man en tengevolge van die actie een kind op de wereld gezet. Het kind had ook een kleine afwijking omdat het loenste. De vader in dit gezin moest voor de buitenwereld dit kind wel erkennen, maar zijn hart kon niet meer bij zijn vrouw of dit kind zijn.

Toen er echter uiteindelijk nog een kind kwam dat wel van hem was, koesterde hij dit kind. Dit kind was voor hem een gewenst kind. De moeder echter verafschuwde dit jongste kind al toen ze het in haar buik droeg. Na de geboorte gaf ze dit kind de hoogst noodzakelijke aandacht. Ze vertrapte, verguisde, misleidde, negeerde, onderdrukte en bedroog dit kind. Dit gebeurde omdat zijzelf ooit verkracht was en zij dit kind daarvoor verantwoordelijk hield. Het kind groeide niet in de liefde van beide ouders op. Naarmate de jaren verstreken, werd dit kind meer en meer een lieveling van haar vader, omdat ze hem heel goed aanvoelde. Haar moeder was heel jaloers omdat zij minder aandacht van haar echtgenoot kreeg. Ze botvierde deze jaloezie op haar jongste door haar te onthouden van aandacht en liefde. Voor de buitenwereld leek alles koek en ei, maar in huis was de sfeer af en toe niet om te luchten.

Op een gegeven moment kreeg een dochter een ongeluk, ze had een schedelbasisfractuur. Haar moeder had haar altijd de ruimte ontnomen om in vrijheid en eigenheid te leven. Aangezien de moeder niet met tegenslag had leren omgaan, drukte ze haar lichaam over het gezicht van haar dochter heen en smoorde haar, ondanks dat ze niet aan het lichaam mocht komen van de artsen en verpleegkundigen. Toen ze dan ook stappen hoorde, schrok ze van wat ze aan het doen was en probeerde door heftig te schudden aan haar dochter, haar weer te bereiken. Dit schudden en deze heftige aanrakingen, maakte dat haar dochters lichaam heftig ging reageren op deze wilde acties van haar moeder. Het was teveel voor haar fysieke lijf en ze ging dood. Feitelijk heeft de moeder daarmee bijgedragen aan de dood van haar eigen dochter.

Dit maakte de breuk tussen de vader en de moeder nog groter en de moeder liet een ieder geloven dat haar man de oorzaak van de breuk was. Ze ging daarom het kind van die andere man nog meer vertroetelen en feitelijk in de watten leggen. Haar broer die psychiater was, gaf haar dat ziekelijke en symbiotische gedrag wel eens terug, maar ze wenste niet te luisteren. Dit kind voelde zich echter minderwaardig, omdat het wezen wel degelijk wist dat het een buitenechtelijk kind was. Voor de buitenwereld werd er gedaan alsof het ging om haar loensende ogen, haar verminderde drang om te leren en dat haar vader door die onvolkomenheid minder van haar hield. Door haar moeder werd dit kind weggehouden van elke druk of reflectie van de buitenwereld. Daarom ook moest de jongste vaak de schuld op zich nemen voor haar gedrag, of haar huiswerk doen. Door dit minderwaardigheidsgevoel en de opvoeding van haar moeder ging deze dochter vele leugens over haar vader ophangen. Enkele van die leugens waren dat hij doodziek was of zelfs dat hij dood was. Ook begon ze te stelen door de invloed van haar moeder. Dit vierde kind was slechts de gewillige uitvoerder van haar moeder. Doordat de familie de schone schijn wilde ophoudend, werd ze naar internaten gestuurd. Haar gedrag zette zich daar voort en de nonnen stuurden haar naar huis terug. De ouders zochten in een andere woonplek nog een andere oplossing voor de duur van haar leerplicht. Daarna ging ze op kamers wonen.

Zes jaar na het ongeluk en de dood van de ene dochter, kreeg de jongste een soortgelijk ongeluk. Het gebeurde omdat ze de rol van haar gestorven zus moest overnemen en dat ging zelfs zo ver dat ze een gelijksoortig ongeluk kreeg. Ze kon ternauwernood geopereerd worden. Enkele dagen lag ze bewusteloos op een kamer apart. Ze had een vriendje aan de andere kant van het land. Haar moeder die jaloers was op de uitstapjes van haar dochter ging nu dit haar kans was (alleen op een kamer met een bewusteloze dochter) op onderzoek uit en onderzocht haar dochters vagina om te kijken of ze nog wel maagd was. Ook schudde ze heftig aan deze jongste, waardoor deze tot op de dag van vandaag nog moeite heeft om cijfers en namen te onthouden. Na dit ziekbed ging deze jongste naar huis, om enkele maanden later, met toestemming van haar vader, elders op kamers te gaan wonen omdat ze thuis niet meer gelukkig was. Haar moeder had haar inmiddels laten weten dat de verkeerde dochter dood was gegaan.

De vader en moeder gingen ongeveer gelijktijdig vanwege het pensioen verhuizen. Door de schone schijn van de moeder en haar voortdurende verzet tegen haar man, werd hij door al deze psychische druk nog zieker. Hij probeerde zijn vrouw te ontlasten doordat hij goede spullen voor dit nieuwe huis en het huishouden wilde aan schaffen, maar zijn vrouw vertikte dit. Hij wilde haar ontlasten door met haar dagelijks buiten de deur te gaan eten, maar zij vertikte het. Ze maakte het hem niet gemakkelijk om mee samen te leven. Mede hierdoor trok hij, wanneer het mogelijk was, zich op aan zijn jongste dochter, die hem tenminste begreep en ook een goede smaak had. Zij had net als hij en de gestorven dochter, in dit leven, het commitment om te leren van het Leven. Hij had zaken op zijn levensweg uitgezuiverd en getransformeerd tot vermogend mens (innerlijk ver-rijking). Hij had een groot besef van gelijkwaardigheid, ondanks leeftijd of afkomst van de ander. Hij had een warm hart. Hij toonde de liefde vanuit zijn wezen, niet vanuit zijn lichaam (seks). Toen hij uiteindelijk dood ging, was het dan ook deze dochter die hem dood aantrof en hem als eerste de laatste eer bewees en zijn ogen sloot. Tijdens de begrafenis wist ze ook dat haar vader in zijn leven veel van zijn commitment voor dit leven had waargemaakt en daarom aanwezig was in de kerkdienst en van bovenaf toekeek op zijn eigen begrafenis. Hij was bewust dood gegaan. Deze belevenis kon ze met haar moeder delen, haar moeder had immers ook een mooie ervaring gehad tijdens deze kerkdienst.

De moeder ging, nu ze helemaal alleen woonde, op in allerlei bezigheden buitenshuis, waar ze anderen haar aandacht en hulp opdrong. Vaak ongewenste hulpverlening omdat ze nog steeds niet volwassen was geworden, maar kinderlijk reageerde. Ze werd echter slechts gedoogd. Wanneer deze houding daar niet kon worden uitgeoefend, probeerde ze het bij haar kinderen of bij neven of nichtjes of bij mensen uit haar buurt die iets onplezierigs was overkomen. Als je in haar ogen zielig was, dan werd je gesmoord in haar devote liefde (liefde vanuit het hoofd en niet vanuit het hart). Je eigen leven werd je ontnomen, het moest volgens haar regels. Door haar handelingen, ontliep ze elke innerlijke reflectie. Ze durfde niet in de spiegel te kijken en verzette zich zelfs daartegen. Het resultaat daarvan was dat haar essentie steeds minder krachtig werd en andere entiteiten nog meer bezit van haar gingen nemen.

Toen de jongste dan ook ging scheiden, was dit het vallen van het doek. De schone schijn van de familie was in haar ogen onteerd. Zonder het te vermelden onterfde ze haar dochter. Zij gniffelde over deze onterving achter haar dochters rug om samen met haar andere kinderen. Ze ging zich ongevraagd en ongewenst met haar dochters huishouding en opvoeding van haar kleinkinderen bemoeien. De jongste kreeg ook minder geld, waar haar broers en zussen het twee of drievoudige van hun moeder kregen. Ze ging anderen (ex-echtgenoot, broer, zus, familie, kinderen en vrienden opzetten tegenover haar jongste dochter. De relatie van deze dochter met haar eigen kinderen werd haar nu heel bewust door de familie ontnomen. Als een spaak in het wiel ging de moeder ertussen staan en dat verergerde de situatie bij haar dochter in huis. Wanneer ze het niet zelf kon doen, dan liet deze moeder het uitvoeren door een andere dochter of de ex-echtgenoot. Het gezin van haar jongste dochter werd daardoor sterk verstoord, omdat de ouder niet ondersteund werd, maar uitgespeeld. De familie ging zelfs de kinderen uitspelen tegen hun moeder. Uiteindelijk resulteerde dit in zeer negatief gedrag van de kinderen, vooral toen haar jongste dochter een nieuwe partner kreeg. Uiteindelijk moest de jongste haar kinderen loslaten, opdat deze elders de noodzakelijke opvoeding zouden kunnen krijgen. De vader wilde niet voor zijn kinderen zorgen. Deze jongste was daartoe niet meer in staat. Ze had alles uit de kast gehaald, maar was niet opgewassen tegen deze terreur van de familie.

De familie ging er echter mee door en koesterde de schone schijn van het gezin waar ze uit waren voortgekomen. Ze gingen naar de kerk, toonden extreem devoot gedrag en baden veel voor anderen. De broer en zussen van de jongste en hun kinderen zijn naïef en geloven in het sprookje dat die moeder hen toonde. De jongste dochter echter leerde veel van ooms en tantes over het gezin waar ze uit kwam. Ook haar beroepsopleiding gaf haar inzicht in deze façade, dit bedrog. Ook een vriendin van haar overleden zus, die als leidinggevende psychologe bij het Riagg had gewerkt, vertelde deze jongste haar inzichten over deze ziekelijke familie.

De moeder van dit gezin verheerlijkte zichzelf met haar devote gedrag. Ze besefte echter niet dat ze tien jaar daarvoor haar lichaam had moeten loslaten, maar ze weigerde over te gaan. Aan de andere kant had ze allerlei mensen, onder andere haar geliefde kinderen, die invloed op haar uitoefenden om haar in haar lichaam te houden, opdat zij haar energie konden blijven gebruiken. Uiteindelijk werd ze dan ook na tien jaar haar lichaam uitgedrukt. In al die jaren had ze de uitgestoken hand van haar jongste dochter niet willen aannemen om te leren over Leven. Ook wilde ze deze jongste niets vertellen over haar socialisatie en wilde ze geen licht laten schijnen op haar verleden. Ook de oudste zus van deze jongste verbood haar om daarover contact te hebben met haar moeder. De Akasha kronieken bieden echter uitkomst. Ondertussen moest de vader wachten tot zijn vrouw dood was voordat hij weer kon incarneren. Toen de moeder uiteindelijk op zeer hoge leeftijd doodging, had deze jongste dochter al tientallen jaren afstand genomen van haar familie omdat ze niet langer deel wilde nemen aan dit verhaal. Het dode lichaam van de moeder was een onherkenbaar omhulsel geworden; niets meer  dan een lege lelijke zak die de werkelijke weerspiegeling was van wie ze echt was.

De laatste schone schijn was dat deze moeder in een witte doodskist werd begraven en dat vele aanwezigen niet de schone schijn zagen. Deze moeder ging niet naar de hemel, terwijl de vader die verguisd werd door dit gezin, wel naar de hemel was gegaan. Deze moeder ging naar een diepe laag in de hel, omdat ze al de mogelijkheden om te leren in dit leven in de wind had geslagen. Midden in de nacht werd dit getoond aan de jongste dochter. Tot op de dag van vandaag spelen de broer en zussen nog steeds de kinderen van deze jongste uit tegen hun moeder en houden ze de schone schijn op – want dat is hun manier van overleven terwijl het in feite geen leven is. Het zijn zwart/wit denkers. De kinderen van de jongste dochter uit het gezin lijden nog flink door het familiegeheim en de schone schijn die daar nog steeds door wordt opgehouden.

De jongste die dit familie kruis te dragen kreeg, heeft de façade ontmaskerd door haar moed, courage en cœur. Ze heeft mede daardoor haar levenslessen verinnerlijkt en is wijs geworden. Naast cognitieve kennis heeft ze dan ook een schat aan innerlijke kennis gekregen, omdat ze ook de paradoxen begrijpt van het leven. Haar zoon toont zijn familie dat hij ondanks hun hoongelach, voor zichzelf kiest, het alleen redt en gelukkig is. Hij gaat zijn eigen weg en dat is een cadeau voor zijn moeder. Haar dochter is begonnen ook voor zichzelf op te komen en haar eigen leven te leiden. Door de pijn te doorstaan en het ongemak bewust te dragen, is deze jongste een Lichtwezen geworden, die vele anderen herkend, erkend en helpt met hun levenslessen. Menigeen is blij haar op hun levensweg te ont-moeten, omdat zij in staat is de aardse levenscyclus in dit leven af te maken en die van anderen te duiden. Haar familie verguist haar nog steeds zoals ze ook de vader verguizen, dit omdat ze het leven niet begrijpen.

Naschrift

Bert Hellinger – familieopstellingen – zegt hierover het volgende: Er is een grote discipline voor nodig om jezelf uit systemische verstrikkingen los te trekken en alles los te laten wat tot een einde moet komen. Als er in het huidige systeem een zondebok is dan is er in de vorige generatie ook een zondebok geweest en het kan nuttig zijn daarnaar te zoeken. Wanneer een legitiem lid wordt buitengesloten, is dat in de regel iemand die een groot lijden heeft doorgemaakt of het slachtoffer is van een ander onrecht. Vaak moet iemand van een latere generatie betalen voor het onrecht door te lijden onder een soortgelijk onrecht. Degene die voor deze taak gerekruteerd wordt, kiest niet zelf dit lot en kan zich ook niet verweren. Ze beleven het lot opnieuw en herscheppen de ervaring van de buitengesloten persoon, compleet met de schuld, de onschuld en alle andere gevoelens die bij die ervaring horen. Wat in een familie onderdrukt wordt, heeft de neiging om bezit te nemen van diegenen die zich het minst kunnen verdedigen. In een familie zijn dat de kinderen en kleinkinderen. Deze identificatie komt tot een einde wanneer degene die het lot van een vroegere persoon herhaalt, zich realiseert waar het probleem zit.

In de huidige tijd worden we overspoeld met allerlei aanklachten van organisaties of individuen die het milieu, maar ook het leefklimaat voor dieren misbruiken. Het zijn stuk voor stuk zielige verhalen. Verhalen waarvoor dan incidenteel actie wordt ondernomen, acties die vaak nergens toe leiden zolang de mens zichzelf niet kent en niet weet waarom hij handelt, wat het oplevert of hoe zelfvernietigend de mens is.

Sinds de eerste mensen ooit dieren bewust zijn gaan doden en opeten, hebben de mensen bloed geroken. Net als alle andere dieren willen ze dan een herhaling daarvan. Ze zijn steeds vaker met vooropgezet belang een ander dier gaan doden, omdat ze bloeddorstig werden. Anderzijds was de adrenaline kick die dit hen gaf voor hen heel belangrijk, omdat het hun egocentrisme, hun macho gedrag, streelde.  Een andere factor van belang was dat het doden van een ander wezen gemakkelijker leek dan het eten van plantaardig voedsel. Het korte termijn denken won het van het lange termijn denken. Het duurzame voedsel, wat de mens helpt op weg naar hogere energetische verbindingen, werd daarmee voor veel mensen afgesneden. Het eten van andere dieren maakte de mens steeds meer tot een macho, die alleen kan bestaan door uiterlijke macht omdat er steeds minder innerlijke kracht overblijft.  Het is een verbinding met minder hoge energie, die uiteindelijk – soms na generaties – zich vertaalt in degeneratie van het menselijk lichaam en geest.

Het eten van plantaardig voedsel maakt de mensen vreedzamer, menslievender en ook de potentie blijft erdoor gewaarborgd. Daarnaast helpt het om het lichaam in een gezonde conditie te houden, wat nodig is voor geestelijke evolutie.  De evolutie betekent immers steeds hogere energetische verbindingen aangaan. Het wordt bedoeld met “gaat heen en vermenigvuldig”.

Maar veel mensen zijn andere diersoorten gaan doden en het vlees gaan eten. Ze vieren hun onderdrukte gevoelens uit op dieren, door hen te doden zonder dat die andere dieren hen aanvallen. Zonder het te vragen betreedt de mens de woonplek van dieren of maakt die plek zelfs stuk. We bekijken hen wanneer ze zich voortplanten of soms gaat de mens zelfs zo ver, dat ze hun lusten botvieren op dieren. Ze schoppen of slaan een dier, omdat ze boos of gefrustreerd zijn vanwege hun eigen onvolkomenheden. Ze liefkozen of vertroetelen dieren, omdat ze zelf liefde tekort komen en dit nog steeds niet aan zichzelf hebben leren geven. De geliefkoosde dieren kunnen daardoor geen dier zijn, geen eigen individu, maar moeten plaatsvervangend gedrag tonen voor het onvolkomen gedrag van de mens. Deze dieren zijn daardoor een object voor de mens geworden, een instrument. Bijvoorbeeld om medicijnen of ingrepen op uit te testen, die mensen niet op de eigen mensensoort willen uittesten.

Mensen zijn door het doden en gaan eten van dieren, hebzuchtig geworden. Door het eten van vlees gaat de mens overheersen over anderen, waaronder de dieren. Inmiddels, mede door toedoen van de mens, worden diersoorten uitgeroeid en blijft het diersoort mens tot op heden ongemoeid zo lijkt het. In feite doden we elkaar heel langzaamaan door middel van deze degeneratie. Als dit niet voldoende is om het aantal mensen te doen afnemen en hen bewust e maken van wat LEVEN betekent, dan is er in de nabije toekomst niets om voor te leven.

De mensensoort is andere diersoorten aan het uitroeien, omdat we hen geen plek gunnen. We nemen hun leefomgeving af, hun eigen identiteit en het recht op zelfbeschikking. We nemen dieren in huis, omdat we het leuk of trendy vinden of omdat we hen een plek willen geven om te leven, vaak niet beseffend dat we hen daarmee hun rechten ontnemen. De mens bepaalt wanneer een dier seks mag hebben en hoe. Meestal is er sprake van onthouding en wordt een dier kunstmatig geïnsemineerd omdat de mens wil bepalen. De mens bepaalt het liefst door invloed uit te oefenen zoals door fokken en kunstmatige inseminatie. De natuurlijke evolutie wordt daarmee teniet gedaan. We houden dieren in onnatuurlijke omstandigheden omdat dit voor ons mensen – parasitair gedrag – zo gemakkelijk is. Het parasitaire gedrag is binnen handbereik wanneer we hun melk afdwingen door, door te blijven gaan met melken (= uitmelken), of wanneer we hen willen doden omdat we hun vlees willen eten. We kunnen gemakkelijk geld verdienen aan dieren, door hen in kooien te houden en te doden voor hun bont, waarmee mensen in andere landen – waar het niet eens koud is – goede sier maken. Of er worden jassen met een bontkraag verkocht zonder dat de koper daarom vraagt, maar puur omdat er een afzetmarkt bedacht wordt aan de andere kant van de wereld, zodat zij aan dieren kunnen verdienen.

De mens jaagt op dieren omdat enkelen zijn gaan denken/geloven in de zogenaamde heilzame werking van hun lichaamsdelen. De echte werkzame geneesmiddelen komen echter uit de plantenwereld (en schimmels) en niet uit de dierenwereld. Evenwel doden en misbruiken mensen dieren om de hier bovengenoemde egocentrische redenen, zoals het idee dat van bepaalde dierlijke onderdelen potentie verhogende middelen gemaakt kunnen worden. Deze egocentrische mensen geloven dat ze deze middelen nodig hebben omdat hun eigen energetische niveaus zijn gedaald door onnatuurlijk leven. Ze verlagen hun energetische niveaus nog meer door het hierboven beschreven gedrag. Een placebo of nog beter innerlijke ontwikkeling (Zelf realisatie), zou wel degelijk kunnen bijdragen aan een hoger energetisch niveau!

Wij mensen, doen dit alles ook onze eigen diersoort, de mens, aan.

Wij mensen vertonen niet alleen parasitair gedrag op dieren, maar soms ook op andere mensen, omdat we hen niet meer genezen, maar hen slechts oplappen zodat ze weer economisch inzetbaar worden (slaaf). We onderdrukken hen door hun gewenst gedrag aan te leren, of hun ongewenste eigenheid of leerthema’s te onderdrukken door middel van verkeerd voedsel, opgelegd werk of medicijnen.

De mens evolueert (genereren) niet (meer) volgens de lijn der evolutie, maar degenereert. Een evolutielijn die bewuste mensen het nu mogelijk maakt om naar niveau negen – mega intuïtief bewust Zijn – door te groeien of zelfs verder. De hierboven beschreven mensen komen helaas niet verder. Zij blijven in de herhaling van onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam en bewust bekwaam naar onbewust onbekwaam. Deze mensen zijn nog niet verder geëvolueerd, maar overheersen wel andere entiteiten en soorten. De mens kan niet meer regenereren laat staan genereren en dus degenereren ze.

Zo lang de mens niet in staat is om zijn eigen Zelf te “ont-wikkelen” en dus zichzelf en anderen een eigen levensweg te gunnen, blijven bijna alle mensen parasitair gedrag vertonen en degenereren ze als diersoort mens. Slechts sporadisch is er een uitzondering.

Het is een abstract uit het boek “Karmische Spiegels:Gesprekken met Mens en Natuur”

Hoe vrij is een vrouw in de huidige maatschappij om aan zelfverwezenlijking te doen? Kan een vrouw anno 2010 wel als een echte geëmancipeerde vrouw door het leven gaan? Het eerste wat deze vragen oproepen, is de vraag: “Wie bepaalt de keuze wanneer een vrouw denkt of handelt?”

Veel mannen en vrouwen geloven dat zijzelf denken en handelen, maar in wezen zijn ze al zodanig geïndoctrineerd door de samenleving, dat ze denken en handelen volgens de normen van de groep die zich manifesteert met een Super Ego. Dat ze handelen volgens een groepsgedachte komt tot uiting wanneer mensen na een crisis terechtkomen in psychotherapie of kiezen voor een opleiding persoonlijke ontwikkeling. Dan pas ontdekken ze dat zij het niet zelf waren, maar dat ze handelden volgens de richtlijnen en denkwijze van anderen.

Het is een eeuwenoud concept waarbij mensen massaal de weg naar hun innerlijk zijn kwijtgeraakt en zijn overgeleverd aan de groepsgedachte van de religie. De religie van instituten zoals de kerk heeft intussen allerlei vormen aangenomen en vaak is het een gemeengoed in de samenleving geworden. Een religie die een verkeerde identificatie is aangegaan, vanuit de wens te willen overheersen over anderen. Het is een concept van het mannelijke, paternalistische bevroren energie die leidt tot hebzucht en competitie, waarmeer ze het maternalisme, het vrouwelijke aspect onderdrukken. Ze ontkennen de universele transformatiewetten en daarmee ook hun geloof. Ze begrijpen alleen zichzelf en hebben geen echte interesse in de ander. Momenteel nemen zelfs vrouwen dit Super Ego gedrag over, omdat ze net als mannen willen overheersen.

Een overheersing die alleen stand kan houden door anderen te controleren, onderdrukken en hen hun (geboorte) rechten te onthouden. Ze zijn bang hun macht kwijt te raken, omdat er geen sprake is van innerlijke kracht. Ze handhaven dit uiterlijke vertoon, dit masker, omdat ze niets anders te bieden hebben. Ze hebben geen verinnerlijkte kennis, wijsheid, maar willen wel de schone schijn ophouden en hun machtspositie handhaven. Omdat ze zelf geen innerlijke wijsheid bezitten, staan ze het anderen niet toe om die innerlijke kracht te ontwikkelen.

Dit ontwikkelen betekent immers dat de wikkel eraf gaat en dat het innerlijke zelf, de bron van licht, naakt wordt en met kracht schijnt op dat wat donker is. Die innerlijke bron heeft te maken met het oeroude “Wo-man”, waaruit alles geschapen is en waaraan elk individu moet toevoegen. Door te ervaren wat het leven betekent, voeg je eraan toe en krijg je meer kleur, waarmee je uiteindelijk een bron van licht wordt. Licht is immers een samenspel van kleuren, het is het pad van de evolutie. De mens wordt dit pad onthouden door de verkeerde groepsgedachte. In plaats daarvan degenereert de mens door verkeerde identificaties, waardoor mensen massaal ziek worden.

Al eeuwenlang is de mens bang voor het licht en blijven ze liever in het bekende oude, het donkerte, ronddolen in plaats van op weg te gaan met hun leven, innerlijk wijs te worden, kleurrijk te worden, waardoor ze verlicht worden. Alles in de wereld transformeert van massa naar energie en omgekeerd, maar waarom de mens dan onveranderd wil blijven, is een raadsel!

De mens verdringt liever de pijnlijke ervaring van onderdrukking en laat zich liever verleiden door het verlangen naar macht, bezit en geld. Hierdoor wordt de mens geleid naar lijden en komt tot stilstand. Doordat de mens stilstaat en onwetend wordt, neemt de angst toe. Ze houden door hun onderdrukkende gedrag anderen van hun levensdoel af. Hun onderdrukkende gedrag levert hen slaafse volgelingen op, die geloven in wat de autoriteit gelooft. Ze stellen zichzelf de vraag niet “ wat wil ik als vrouw en wat heb ik daarvoor nodig?” De eigen identiteit is ontnomen. Het zijn levende doden geworden die niets anders doen dan lijdzaam toekijken en volgen wat een ander dicteert.

Het nadoen van anderen betekent dat je een gevangene van het systeem bent. Je bent dan een marionet die herhaalt wat ander doen of doet wat anderen van je verwachten. Wat jij als persoon wil, komt niet aan bod. Je leeft volgens een vast patroon wat lijkt op een spinnenweb, omdat je in de illusie van de schone schijn leeft. Het is een “plaatje” van iemand anders. Een plaatje is een gecreëerd beeld van iets wat belangrijk is voor een ander en het is niet wie jij bent. Ze houden van een idee, “een plaatje” dat je niet bent en niet eens bestaat. Je hebt inzicht in dit “plaatje” maar niet in jezelf. Wie je wel bent, is je onbekend. Je weet dus niet hoe jij met jezelf moet omgaan en wat jij wilt bereiken. Je volgt de weg van het “plaatje” dat door anderen is gecreëerd. Je bent dan een bijproduct, een slaaf of horige voor een ander zijn “plaatje”. Het is daardoor onmogelijk je intrinsieke motieven te bemerken, waarmee je dit leven bent begonnen. Alleen met je intrinsieke motief voor dit leven kun je leren wat het betekent om zelfstandig door het leven te gaan en je eigen pad te volgen. Je gaat dan leven volgens je eigen gronding, je eigen blauwdruk, waardoor je steeds bewuster wordt. Je gaat het recht opeisen om te leven als een individu met gelijke rechten en mogelijkheden. Het betekent dat jij je niet langer identificeert met een ander, maar met jezelf. Dat is je geboorterecht. Je ontdekt je eigen bestaansrecht zoals elk ander leven in het universum datzelfde recht heeft. Je begint dan pas Levend te leven.

Levend leven betekent toevoegen aan het leven. Daardoor verrijk je. Hierdoor vermenigvuldig jij je Zelf, waardoor je kleurrijk wordt. Door jezelf te verrijken met zowel cognitieve kennis als ervaren wat Leven betekent, kun je pas gaan ont-wikkelen. Pas dan verrijk je het innerlijk weten en wordt je wijs. Dan zie je de weg die je door het leven als individu moet lopen om uit te komen bij wat sommigen God noemen. Dan pas wordt de mens een kind. Een kind dat vrijelijk en zonder teruggetrokkenheid het leven durft aan te kijken, zoals het leven is. Dan wordt er veel ervaren en wordt het verband gezien tussen verleden, toekomst en het heden. Je leert dan door de ervaring om in het hier en nu te leven en te handelen in lijn met je essentie, zelfs als dit betekent dat je niet voldoet aan de wensen van de samenleving. Je volgt echter de heilige weg, “holos”.

Je onderzoekt je huidige relaties op positieve- en negatieve ervaringen. Het stelt je in staat stelt onbewuste impulsen te verbinden met neurofysiologische aspecten. Deze aspecten maken het jou mogelijk om een open, gevoelig en geduldig mens te worden, zonder terughoudendheid. Je hebt nu jezelf bevrijdt. Je bent niet langer meer een schaduw van de donkerte, maar je begint nu licht te worden nu jij Levend begint te worden omdat je de eeuwigheid begrijpt.

De bevrijding beleef je nu je zonder uiterlijk vertoon, zonder masker, schaamte, angst, oordeel, gevangenschap of donkerte. Je bent nu je eigen naakte waarheid. Waarom zou je bang zijn om je echte zelf te leren ontdekken? Waarom zou je bang zijn om je eigen levenspad te lopen? De donkere weg leidt je terug in de vicieuze cirkel waardoor je blijft dolen op aarde. Door je innerlijk te verrijken, vermenigvuldig jij jezelf (energetisch). Je wordt levendiger en dat is bevrijdend. Je laat het donker immers achter je.

Nu kun je ook de paradox begrijpen van het eten van de appel van kennis die je wordt aangeboden door “de Boom van Leven”. Het is de boom van kennis van goed en kwaad. Je hoeft je naaktheid niet te verbergen. Net zoals Jezus en andere voorvaderen, ben ook jij in staat het donker te omarmen. Dit gebeurt wanneer je van het kruis afstapt. Je kunt van het kruis afstappen of het “aardse tranendal overstijgen”(door mensen gemaakt), wanneer je de lessen van de dualiteit begrijpt. De belangrijkste les daarin is het evenwicht tussen mannelijke- en vrouwelijke aspecten in ieder van ons. Deze les toont je dat de levensweg zich verder uitstrekt dan je voorouders ooit voor mogelijk hielden. Je hebt het hoogste energie niveau bereikt dat levend leven op aarde kan geven. Je hebt het offer van leven aanvaart.

Alle religies claimen dat iedereen zichzelf moet realiseren, maar de realiteit is dat ze het je verbieden zodra je dat feitelijk gaat doen. Het is het vastzitten in een vicieuze cirkel omdat de paradox niet wordt herkend. Daardoor kan de realiteit niet meer bemerkt worden, die in ieder van ons in de kern aanwezig is. Doordat een ander bepaalt wat je mag of niet mag, is het de ultieme manier geworden om je in verzoeking te leiden. De persoon die geloofd in die bepalingen van een ander, is de verliezende speler in het levensspel. Pas wanneer je deze vicieuze cirkel doorbreekt en je overgeeft aan de “Wo-man”, de oorsprong van het bestaan ofwel God, dan ontwikkel je jouw innerlijke Zelf. Dan voel jij je verbonden met een ander en dat is de ware betekenis van religie. Dan zijn mannen en vrouwen “een in gelijkheid “.

Note: Over het ont-wikkelen van het ZELF is meer te vinden in onze boeken, zie www.c-t-u.com  We schrijven over de weg die we zelf hebben afgelegd en waarvan we nu aan niveau/dimensie negen aangekomen zijn…

Leven is een voortdurende stroom van energie en transformaties. Het leven zoals mensen het waarnemen, vindt plaats op aarde. De aarde is een dimensie van balans en wordt daarom ook wel de school van balans of de school van de paradoxen genoemd. De aarde is dus een dimensie waar de balans tussen twee uitersten moet worden gevonden. Niet aan het uiteinde van de balans maar ergens in het midden, daar waar de beweging haast niet waarneembaar is, maar de frequentie heel hoog is. Het bewegen rondom het midden van de balans is het hoogst bereikbare doel op aarde. Daar wordt je ver-licht en wordt je neutraal in een balans tussen twee uitersten omdat je deze hebt leren kennen, de paradox kent en er bovenuit bent gestegen. Pas als je een bewuste keuze maakt, wordt je energieniveau weer verhoogd. Het hierna volgende verhaal kunt u nalezen wanneer u de Akasha kronieken raadpleegt. Hieronder het trieste verhaal van onbalans van deze vrouw…

Weegschaal De Kant A: Ik wil me thuis voelen, niemand geeft om mij. Weegschaal Kant B: We hebben je een inkomen en een huis gegeven om in te wonen. Kant A: Ik wil me thuis voelen, niemand geeft om mij. Kant B: Hoe kunnen we je helpen? We begrijpen niet wat je bedoelt? Kant A: Je moet mijn schulden oplossen en me een beter huis geven omdat ik van adel ben! Kant B: Wat je verleden ook is, je hebt niet je eigen rol op het speelbord van het leven gespeeld. Je hebt hoge schulden veroorzaakt. Je hebt nog nooit gewerkt voor geld. Jij was zo onderdanig dat je een dominante man aantrok die jou met twee kinderen opzadelde. Door dit onbedoelde onderdanige gedrag vroeg je om evenwicht en dus ontmoette je een dominante man. Door teveel geld te spenderen sloeg de weegschaal om naar de andere kant! Kant A: Geef je mij de schuld? Zie je niet wat het me doet! Ik ben het slachtoffer! Kant B: Ja je bent het slachtoffer, maar niet van hem maar van jezelf! Je bent het slachtoffer omdat je de aardse lessen niet wilt inzien. We hebben medelijden dus laten we jou in een huis wonen en je krijgt zelfs een maandelijkse toelage, maar je moet het huis zelf tot een thuis maken. Kant A: Jij maakt me ook tot een slachtoffer, je moet me gewoon helpen…

Zij wilde niet in balans komen met de aardse lessen. Ze vergeet zelfs dat adel verplicht. Als ze niet in evenwicht komt kan ze niet terugkeren in de aardse leerschool nu dat deze grote vicieuze cirkel van 26.000 jaar zich aan het sluiten is.

Ze is op de vlucht gegaan voor haar innerlijke zelf, omdat ze de confrontatie niet aandurfde met haar moeder, haar broer of haar echtgenoot waarvan ze ca. dertien jaar geleden een tweeling kreeg. Door haar vluchtgedrag en conflictvermijdend gedrag kwam ze de onbalans tegen en loopt ze steeds weer in zeven sloten tegelijk. Elke handreiking (van vrienden, kennissen en alle hulpverlenende instanties in deze wereldstad) lijkt ze ogenschijnlijk te begrijpen, maar na enkele maanden toont ze het tegendeel. Haar conflict met zichzelf gaat ze niet aan, hierdoor neemt haar duistere kant toe. De loopt tegen de realiteit van het leven aan, omdat ze weigert te Leven. Ze zoekt steeds weer anderen die haar zwakte moeten dragen en die ze verlokt met haar hoge taalvaardigheid, diepe reflecties en haar voorname voorkomen.

Deze vrouw (A), moeder van twee mooie dochters, weet met haar kosmische krachten rijke en invloedrijke mensen om zich heen te trekken om haar in haar leven te dragen. Feitelijk staat ze daarmee in de gronding van die mensen. Wat die mensen niet beseffen is dat zij hen niet helpt met haar kosmische krachten, maar hen gebruikt voor haar doeleinden. Ze gebruikt hun energie. Die mensen komen daardoor niet toe aan energieverhoging (=Leven). Mevrouw A kan uiteindelijk niets met die energie van anderen omdat het niet haar eigen energie is. Het glipt door haar heen, wat licht is wordt zwart omdat het niet beklijfd maar is gestolen. Wat ze ook ervaart door anderen mensen, ze kijkt niet naar wat het haar te vertellen heeft. Ze verinnerlijkt haar levenslessen niet, is nog steeds op de vlucht voor haar commitment in dit leven en hierdoor verouderd ze steeds sneller, want de energie die ze heeft is niet de hare en accordeert niet met haar wezen en haar lichaam. Steeds meer entiteiten gaan in haar lichaam wonen, omdat ze haar energieniveau/trillingsniveau niet weet te vergroten maar juist verder verlaagt: ze wordt zwarter en zwarter. Haar eigen wezen neemt steeds minder ruimte in. Met haar kosmische krachten weet ze echter nog zo nu en dan aardse zaken te materialiseren. Het is een duistere macht die ze gebruikt en waarmee ze de argeloze toeschouwer doet voorkomen alsof ze een Lichtwezen is terwijl ze de duistere wereld toont. Degenen die haar ontmaskeren, kennissen, hulpverlening, clinici en langzaamaan ook haar tiener kinderen, krijgen de meest akelige vorm van kosmische krachten (= zwart demonisch) over zich heen. Het is haar ultieme poging om die mensen weer binnen haar invloedssfeer te krijgen zodat zij beschikbaar zijn voor haar en haar (blijven) voeden (het lijkt op de sage van Ahasverus, de wandelende Jood). Als een parasiet gebruikt ze anderen die haar moeten vereren omdat ze valt voor macht in plaats van innerlijke “ver-rijking” en kracht. Ze wil die duistere macht niet herkenen, ze wil er niet van leren om zo in balans te komen en innerlijke kracht te ontwikkelen. Het is zelfs zo ver dat er letterlijke parasieten in het huis zijn op hun lichaam, hoofd, in de kussens, gordijnen etc. Zelfs die les is nog niet krachtig genoeg om haar uit de grondpositie te krijgen. Ze blijft proberen mensen voor zich te winnen, door hen zogenaamd te helpen, maar die hulp wordt alleen verstrekt opdat zij kan profiteren van die ander. Het is geen onbaatzuchtige hulp, zoals een Lichtwezen die zal geven aan hen die vanuit hun hart om hulp vragen. Een Lichtwezen gebruikt de kracht van een ander niet, zij blijven in evenwicht met de ander.

De ultieme liefdesdaad (mededogen) die deze mevrouw gegeven kan worden, is haar de toegang te ontzeggen tot jouw eigen (licht) energie. Op deze wijze wordt ze maximaal uitgedaagd en gevraagd om zelf haar eigen (gouden) licht te “ontwikkelen”. Alleen dit licht kan verinnerlijkt worden om mee te nemen op reis door het leven en staat model voor de subtiele beweging om het midden van de balans.

Voor meer informatie over Leven kunt u een lezing aanvragen of kunt u een van de boeken lezen, zie www.c-t-u.com

• Vrijheid in Relaties: Het hebben van de juiste Identificatie
• Jouw Keuze: Levend Leven of Doods Leven
• Karmische Spiegels: Gesprekken met Mens en Natuur
• Van Kikkervis tot Prins: naar Mega bewust Zijn in 2016 – De terugkeer naar een metafysiche wereld (uitgave in maart 2011)

Naschrift

Onverwerkte zaken uit het verleden uiten zich in latere relaties in de vorm van impulsief, misplaatst handelen en intense misplaatste gevoelens. Vereenzelviging met een andere persoon heeft de gevoelskwaliteit van “ik was even mezelf niet”of “er kwam iets over me”. Wanneer iemand ongewoon sterke emoties of gedragingen vertoont die niet te verklaren zijn uit de actuele situatie, dan kun je aannemen dat er sprake is van een systematische verstrikking. Dit geldt ook wanneer iemand onverklaarbare moeilijkheden heeft om met iemand anders te communiceren of op een onverklaarbare manier reageert alsof zij beheerst wordt door onzichtbare angsten en conflicten.

Al eeuwenlang zoekt de mens naar een manier om in balans te komen, opdat ze vanaf dat uitgangspunt zich verder kunnen ontwikkelen. Even zo vele keren lukt het slechts enkele individuen (bewustzijnsniveau 6-9), terwijl de massa verder gaat met onder-boven situaties (bewustzijnsniveau 1-6). De ene groep die veel wil hebben zoals geld, goederen, aanhangers, terwijl diezelfde mensen de anderen niets toestaan en soms zelfs geen kruimel van het te verdelen brood toestaan. Dat is niet omdat die anderen mensen gebrek zouden hebben aan kennis, wijsheid of visie of niet in staat zouden zijn een betere positie te bekleden, maar omdat het ze niet wordt toegestaan. Ze worden naar de onderkant van de maatschappij geduwd.

Feitelijk hebben deze macho mensen een gebrek aan innerlijke kracht en wijsheid. Het enige dat ze kunnen is anderen pesten wanneer niemand het ziet en ze houden de schone schijn op wanneer het spotlicht zich op hen richt (antisociale persoonlijkheidsstoornis). Ze hullen zich soms in norse zwijgzaamheid of willekeurig destructief gedrag en zijn onbenaderbaar voor anderen.

Ze houden de schone schijn op door hun conflictvermijdend gedrag en ze spelen de bal toe aan hun soortgenoten. Ze tonen onderdrukkend (conflicterend) gedrag naar hen die in de lagere posities zitten. Al dit onderdrukkende en pesterige gedrag is in een daad van hun buitenkant, dat gebaseerd is op macht en geloof. Dit gedrag bevoordeelt henzelf en de hielenlikkers of bruinwerkers (figuurlijk). Het maakt alle anderen en alles op aarde ziek (geestelijk, lichamelijk, emotioneel en spiritueel) omdat hun acties waarmee ze anderen leiden (feitelijk laten lijden), niet zijn gebaseerd op wijsheid of kennis en deze acties zijn niet in het belang van dat wat leeft.

Deze mannen en vrouwen met die grote glimlach die overal gemakkelijk toegang krijgen om hun mening te verkondigen en die hun mannelijke onderdrukking tonen aan het vrouwelijke aspect in de man of vrouw, zijn aan de macht. Ze vertonen in werkelijkheid deze mannelijke onderdrukking met hun macho gedrag (gebrek aan innerlijke kracht). Hiermee vernietigen ze uiteindelijk hun werk of hun omgeving en ze creëren nog meer onbalans. Ze hebben een gebrek aan kennis over hun vrouwelijke innerlijke kant, waarmee ze vragen zouden kunnen stellen en waardoor ze meer gebruik van hun hersens en instinct zouden kunnen gebruiken. Ze hebben vele manieren om hun mentale compassie te tonen aan anderen. Ze treden op in het gebied van liefdadigheid of het besturen van … door daaraan mentale en sociale voeding te geven, maar in feite kan het ze niets schelen. Feitelijk willen ze slechts een hiërarchische positie bekleden door het vertoon van schone schijn, dat gespeend is van een open hart. Ze willen slechts bevredigd worden door de maatschappij, het is een vorm van een aflaat.

Vaak komt dit omdat ze in dit leven niet hebben leren omgaan met tegenslag, teleurstelling, gemiste kansen, onvervuld verlangen, met emoties en ze hebben nooit geleerd wie ze eigenlijk zelf zijn. Ze geloven in een beeld, een plaatje wat anderen van hen verlangen (onderdrukking), maar wat ze niet zijn. Ze leven slecht met hun buitenkant en hun echte Zelf is diep daaronder ergens begraven, zodat ze geen toegang meer tot hun echte Zelf hebben.

Ze zoeken echter naar zekerheden die de leegheid en eenzaamheid zouden kunnen vullen – van het holle vat dat ze zijn geworden bij gebrek aan hun innerlijke Zelf – en zij zoeken dat wederom in hun buitenwereld. Ze zoeken het in geld, macht, bezit of roem. Vele omstanders uit de maatschappij laten hen zien dat dit hen tot een man of vrouw maakt, waardoor ze een speelbal (onderdrukking) van die maatschappij worden. Weer komen ze verder af te staan van wie ze in werkelijkheid zijn.

Feitelijk maakt dit van hen een macho. Een macho is een mens in onbalans die macht laat zien door gebrek aan innerlijke kracht. Anderen gebruiken die kracht, hierdoor beiden krachtelozer worden, omdat misbruik van energie geen innerlijke kracht geeft. De maatschappij dwingt mensen die schone schijn, dit hypocriete gedrag op te houden en verkeerde identificaties aan te gaan, waardoor de mens steeds minder innerlijke kracht heeft.

Deze mensen houden zich op de been door afweermechanismen, door anderen tot een idool te verheffen (leider). Ze worden geplaagd door enorme angsten. Hun afweermechanismen worden verborgen achter het masker van liefde. Vaak zitten ze vol haat zonder het zelfs maar te beseffen, terwijl ze een relatie met de andere sekse hebben, dat feitelijk een haatrelatie is. (meer hierover is te vinden in het boek: http://www.pumbo.nl/boek/VrijheidRelaties)

Ze handhaven zich door reactievorming dat zich uit in zaken als overdrijving, extravagant gedrag, teveel beloven, opvallend en gekunsteld gedrag. Hierdoor ontstaan veel psychopaten, narcisten, meervoudige persoonlijkheidsstoornissen en andere psycho patogene afwijkingen.

Anderen hebben angst voor de samenleving en dat kan de vorm aannemen van strikte gehoorzaamheid aan de maatschappelijke conventies. Deze onderwerping is een reactievorming en achter het masker van conformisme zit opstandigheid en antagonisme. Zo zijn er ook mannen die hun vrouwelijke innerlijke kant maskeren, omdat ze het zien als teken van zwakte of verwijfdheid en ditzelfde geldt vice versa voor vrouwen. Ze gaan liever schuil achter een masker van een overdreven stoer en mannelijk of vrouwelijk uiterlijk en worden daarmee een macho of ontwikkelen een geestesziekte. Dit komt dan omdat de maatschappij het niet toestaat dat ze hun Zelf ont-wikkelen. Ze moeten zich gedragen en tonen zoals de maatschappij dit van hen verlangt en dus ontstaan er nog meer macho’s die nog meer mensen onderdrukken. Het is een voortgaande destructieve neerwaardtse spiraal.

Een macho is vaak los van zijn innerlijke Zelf, heeft slechts mentale gevoelens, geen geweten en kan dus ook niet integer handelen. Hun eigen mens zijn, hun eigen balans (tussen het innerlijke mannelijke en vrouwelijke aspect) hebben ze nog niet weten te ontdekken. Het resultaat is echter dat ze meer op een karikatuur van een man of vrouw lijken, dan op een man of vrouw.

Reactievorming is een irrationele afweer van angst. Het uit zich vaak in het feit dat ze diep van binnen de andere sekse haten en dus gaan onderdrukken.

Het is onze eigen maatschappij die uiteindelijk mede deze mannenhaters (misandrist) en vrouwenhaters (misogynist) creëert. Veel mensen zijn nog steeds bang voor de vrouw (gynefobie), omdat ze diep van binnen bang zijn voor hun oorsprong, de wo-man.

Na veertigduizend jaar leidt de huidige samenleving nog steeds onder het feit dat de balans van de dualiteit nog niet geleerd is en dat we ook nog niet in staat zijn van het kruis (de lijdensweg) af te stappen.

Meer informatie kunt u op dit moment vinden in de boeken:

http://www.pumbo.nl/boek/VrijheidRelaties

http://www.pumbo.nl/boek/JouwKeuze

http://www.pumbo.nl/boek/KarmischeSpiegels

Voor een consult of het aanvragen van een lezing kunt u bellen met 06-18541278 of via www.c-t-u.com

De zintuigen zijn waardevolle instrumenten, maar het blijkt dat ze naast dit waardevolle aspect ook een enorm nadeel hebben.  Door wat je ziet of wenst te zien, laten ziende mensen zich verleiden en is er een beperkte waarneming van de totaliteit die er waar te nemen valt. Mijn persoonlijke waarneming is dat mensen vaak beter waarnemen, wanneer de ogen niet langer worden blootgesteld aan afleiding. Met de ogen wordt er gecommuniceerd. Het innerlijke oog echter, neemt veel beter waar dan het fysieke oog  ooit kan.

Het blijkt dat mensen die niet kunnen zien vaak beter de waarheid ervaren “zien” dan de mensen die met hun ogen open kijken. Hun voordeel is dat ze minder makkelijk worden afgeleid door uiterlijkheden. Wanneer het zien verminderd is of je zelfs blind bent aan je ogen, dan ontwikkeld een ander zintuig zich. Vaak ontwikkeld zich dan ook het zesde zintuig, waarmee je innerlijk leert waar te nemen wat er in de wereld gebeurt.

Daardoor zijn mensen die blind zijn, net als vrouwe Justitia, heel geschikt om te bemiddelen in conflicten omdat ze minder afgeleid zijn en meer gewaarworden. Hun waarnemingsvermogen kan tot grote hoogte stijgen als dit innerlijke zien wordt geaccepteerd en verder ontwikkeld. Doordat ze niet worden afgeleid, luisteren ze naar de woorden, de intonatie en de stemvibraties. Ze ontdekken de verborgen emoties en de niet uitgesproken zaken.  Wanneer ze  actief luisteren en diepe vragen stellen, dan geven ze beide partijen een eerlijke kans. Ze weten door hun beperkte zien of niet zien immers dieper en breder waar te nemen. Ze “zien” meer  van de totaliteit die hen voorgeschoteld wordt.

Met de ogen zie je immers maar een klein deel van de totaliteit. Een fractie van een seconde later wordt je al weer afgeleid en richt je de aandacht op iets anders. Dat wordt zelfs door de kwantum fysica verklaart.  Door het innerlijke zien, ervaar je meer van de totaliteit en “zie” je meer van dat wat er waar te nemen valt met je fysieke zintuigen. Dan kun je communiceren met meerdere lagen van de realiteit.

Het zien wordt dan een belemmering. Het innerlijke zien wordt dan uiteindelijk ervaren als een onuitputtelijke bron die geëxploiteerd kan worden  en diep inzicht in Leven geeft.

Gedurende de laatsten cyclus van 26.000 jaren wilden  veel mensen de natuurwetten niet accepteren. Zij eindigen nu in de impasse vanwege hun geloof in de woorden of lessen van een ander (religie). Ze geloofden dat ze een maakbare wereld kunnen maken en werden daarvoor door hun soortgenoten gewaardeerd met geld en verering. Ondanks de vele levens die die ze in deze cyclus hebben gehad  zijn ze niet in staat geweest om de realiteit aan te gaan die ook wordt genoemd in hun heilige boeken en ook waren ze niet in staat om hun besluit voor een voortgang van hun levensweg te accepteren.  Door teruggaande besluiten, creëren zijn vele afwijkingen. De mensheid maakte daardoor vele disfunctionele stappen door bedachte wijzigingen aan te brengen. Deze disfunctionele stappen resulteren in vele afwijkingen en gebreken in ons lichaam en ons voedsel, evenals in andere creaties van Moeder Natuur.

Net zoals de kruik zolang onder water gaat tot het barst, zullen deze afwijkingen verder gaan totdat het probleem ontmaskerd, ontrafeld of erkent wordt.  In de tussentijd is er echter al veel schade veroorzaakt aan de wereld. Een schade die vele tientallen jaren of eeuwen duurt om te herstellen. Ze doen dat omdat ze als Gelovenden niet bereidt zijn in zichzelf te kijken. Ze geloven immers dat ze het allemaal al weten. Ze zijn nog steeds met hun hoofd in de wolken of anders gezegd, ze leven nog steeds in hun donkere verleden. Ze willen hun echte verschijningsvorm niet zien, zoals verder ontwikkelde mensen hen zien. Ze gaan verder met de groepsgedachten en groepsdruk en het daaraan gekoppelde destructieve gedrag. Ze zijn heel erg succesvol in het maskeren van dit ziekmakende gedrag. Ze proberen met kracht dit gedrag op te leggen aan anderen en laten hen geloven dat het normaal gedrag is. De mensen die zich bezighouden met “Kantoorpolitiek” laten anderen lijden onder dit ziekmakende gedrag. De persoon die hen ontmaskert wordt genegeerd. Ze proberen het zich verder openbarende bewustzijn van deze persoon teniet te doen. Hiervoor zetten ze een masker op, rationaliseren of vertellen leugens.

De mens die lijdt onder deze oppositie kan uiteindelijk erg gefrustreerd raken wanneer hij niet bewust is van de onderliggende reden van zijn handelen. Die anderen zetten hem publiekelijk op de zwarte lijst ten overstaan van de directie, het personeel of de klanten. Opnieuw heeft de mensheid dan iemand gekruisigd die de waarheid probeert te openbaren. Dit gedrag wordt willens en wetens herhaald sinds de oude Griekse tijd. Wat hun positie ook is zij handelen “namens de groep” en dat maakt het machtig ondanks hun hiërarchische status. status. Ondertussen vleien ze zichzelf in de ogen van de mensen rondom hen en handelen ze aangepast en lachend tegenover een ieder aan wie ze hun masker willen laten zien. Ze controleren en beïnvloeden niet alleen hun eigen groep, maar ook de directie die vaak genoeg ziende blind is voor dit handelen of dit optreden ondersteunt omdat ze daarmee hun hiërarchische positie op de korte termijn kunnen handhaven. De invloed van zulke mensen maakt ander tot een marionet van hun gedrag. Zij trekken aan de touwtjes en besluiten wat er moet gebeuren en wanneer. Elke mogelijkheid nemen ze te baat om dit gedrag te vertonen en hun “onder de gordel invloed” te vergroten. Ze hanteren een bedrieglijk masker dat hen een vernietigende invloed geeft. Ze handelen zoals in het sprookje “De nieuwe kleren van de Keizer”.

Iedereen die zulke mensen toestaat om dit gedrag te vertonen, vergroot hun macht. Die macht bestaat alleen bij een enorm gebrek aan wijsheid, of innerlijke kracht omdat het Gelovenden zijn die elkaar ondersteunen.  Ze kunnen niet zelf overeind blijven op innerlijke kracht. Waar er meerde Gelovenden samen zijn, neemt het ziekmakende en destructieve gedrag toe.

Volgens de natuurwetten duurt dit niet voort omdat het geen cohesie, licht of structuur heeft. De ogenschijnlijke structuur is gebaseerd op los zand en stort gelijk een kaartenhuis ineen.

De mens die in het zadel wordt geholpen door hun soortgenoten, hebben een soort van waandenkbeeld, omdat ze slechts geleerd hebben om hun gedrag aan de groep aan te passen. Ze hebben zich geen vaardigheden of ervaringen eigen gemaakt en dit omgezet in innerlijk weten. Ze hebben een gebrek aan wijsheid. Zij imiteren slechts het gedrag van hun docent en hebben geen eigen gronding. Ze hebben geen kennis, inzicht, visie of satelliet view. Vanwege hun hiërarchische positie kunnen ze aan de touwtjes trekken en verkrijgen van hun cliënten of hun medewerkers net genoeg informatie om een soort van helicopter view te hebben. Maar wat kun je zien vanuit een helicopter?  Wat kan iemand zonder visie doen die slechts de ideen van een ander nadoet of boekenwijsheid heeft? Wat is het verschil in leiderschap tussen de mens die gedurende vele jaren wijsheid heeft verinnerlijkt door te ervaren en hen die slechts boekenwijsheid hebben of het aangeleerde nadoen?

Veel innerlijke wijsheid geeft de mens een echte visie, omdat het een duidelijk zicht geeft vanuit alle of bijna alle perspectieven.  Maar een visie wordt pas bereikt wanneer iemand diep in zichzelf kijkt en zijn Zelf ont-wikkelt gedurende vele jaren/levens.

Menige handelaar, bestuurder, politicus of voorganger weet handig gebruik te maken van de noden of angsten van de gewone burger. Het is net zoiets als het Berlusconi effect. Zij glimlachen veel en paaien de andere sekse en weten dat  mannelijke soortgenoten dit gedrag waarderen omdat ze als man een vrouw weten te versieren. Het is het negatieve mannelijke aspect in de mens dat het vrouwelijke aspect onderdrukt.

Het is een vorm van bewust manipuleren waarbij ook nog eens de vrouw wordt onderdrukt omdat zij zich gratis moet geven aan de man. De vrouwen worden te gemakkelijk om de vinger van de man gewonden en de macho man vindt het heerlijk als het gebeurt.

Het is een onbalans tussen het mannelijke en vrouwelijke aspect. De lessen om tot balans te komen worden al vele eeuwen herhaald, want met balans kan de mens zich ontwikkelen en van het kruis afstappen. Daarna kunnen we leren te co-creëren. Zolang we de ander onderdrukken, behoren de in deze blog genoemde acties tot acties van mensen die nog in de eerste fase of eerste dimensie leven en nog niet zijn toegekomen aan echte gelijkwaardige gebalanceerde acties.

Hetzelfde gebeurt door de genoemde personen die op de angsten of noden van burgers inspelen. Ze creëren een tekort aan voedsel, huizen en andere zaken door de mens te misleiden dat er mensen “gemaakt” moeten worden. Mensen op de wereld zetten is puur in hun eigenbelang. Ze kunnen dan immers meer mensen commanderen, onderdrukken of voor hen laten werken. Het is een vorm van slavenarbeid. Het is gebakken lucht die verkocht wordt. Het is een misleiding vanaf het eerste uur omdat de mens slechts zijn eigen innerlijke kind moet ontwikkelen (vermenigvuldigen van de energie zoals de kwantum fysica leert).

Zo creëren we in het Westen goedkope kleding en schoenen omdat we mensen aan de andere kant van de wereld uitbuiten en hen onder erbarmelijke omstandigheden laten werken (slavenarbeid) omdat wij niet de juiste prijs voor een artikel willen betalen.

Hetzelfde is het met het voedsel dat elders met “onnatuurlijke” omstandigheden wordt geproduceerd (we hebben het over dieren) en dat vervolgens aan de andere kant van de wereld wordt geconsumeerd. Dat dierziekten (zoönosen) bij de mens toenemen is niet zo vreemd. Dat mensen niet meer gevoed worden door wat ze eten is ook niet vreemd, als de zogenaamde voedseltechneuten voedsel uithollen (minder energie in voedsel) op zoek naar meer winst. Ze willen graag experimenteren met voedsel en soms willen ze betere producten maken zonder dat ze weet hebben hoe de natuur werkt. Ze hebben geen kennis van de natuurwetten. Ze hollen de natuur verder uit en de gewone mens koopt die kunstmatige producten, waar ze uiteindelijk ziek van worden en  degenereren. Het zijn ook nog eens producten waarvoor ze teveel betalen.

Dan is er de huizenmarkt. Huizen die te duur geprijsd worden omdat de grond door grondspeculatie onnodig duur is geworden. Bouwgrond (grond die bouwrijp gemaakt is) is in het ene land in West-Europa te koop vanaf € 50, – tot € 141, – per m² en in ander land nog geen 200 km verderop € 416, – per m². De oorzaak hiervoor kan gezocht worden in de handel in grond. De lachende derde is meestal de speculant die miljoenen verdient. Vervolgens is er de overheid die flink verdient aan deze grondtransacties en de burger, ja die mag het betalen door middel van een hypotheek.

De hypotheek vervolgens wordt berekend door mensen die veel aan hypotheken verdienen. Dat voor een product betaald moet worden is niet zozeer het probleem. Wel als de winst proportionele vormen aanneemt en de overheid of Europese overheid toekijkt hoe uiteindelijk de gewone man onevenredig teveel betaald voor de geleverde dienst. De hypotheekrente is in sommige landen 500% van wat een bank moet lenen. De tussenpersoon verdient per afgesloten hypotheek al gauw € 5.000 -€ 10.000, – voor enkele uren werk per klant. De klant moet heel hard werken voor vaak nog geen € 10 per uur.

Sinds ongeveer 1960 wordt van elke burger verwacht dat je een bankrekening hebt. Zonder bankrekening wordt er geen salaris overgemaakt en kun je bijna niet meer een betaling aan een ander doen. De overheid kan middels deze bankrekening gemakkelijk de burger controleren. De burger moet ook nog eens steeds meer bankhandelingen zelf doen via het internet. Het hele systeem werkt verder bijna geheel geautomatiseerd. Een bezoek aan een bank is er niet meer bij. Toch moet je als burger elk jaar veel geld betalen voor het hebben van een rekening en ook nog eens voor elke transactie die er gedaan wordt. Wanneer je veel geld op de rekening hebt staan, krijg je er nauwelijks rente voor betaald, terwijl de banken met dat geld wel handelen en speculeren en er enorme winsten op maken.

Banken zijn de experts bij uitstek die economische formules en trucjes bedenken die niet zijn gebaseerd op natuurwetten. Deze acties maken dat enkelen er voordeel van hebben ten koste van vele anderen.

Al deze voorbeelden geven een heel korte termijnwinst aan enkelen en een lange termijn verlies voor allen.

Het zijn voorbeelden van de tollenaars van deze tijd die wederom mensen ten onder laten gaan door hun hebzucht naar macht, geld en goederen en hun gebrek aan innerlijk weten. We begeven ons al meer dan 30 jaar bewust op het gladde ijs en het kantelpunt is al bereikt.

Voor deze uitbuiting maken ze gebruik van de noden en angsten van anderen. Eerst leren ze de ander door stelselmatige prikkels te gehoorzamen aan het systeem door bepaalde zaken te stimuleren en veel te weten over de ander en hen te straffen die niet meedoen aan hun kunstmatige systeem. Je kunt zeggen het is moderne slavenarbeid, uitbuiting en onderdrukking. Hun enige belang is dat de gewone mens een werkmachine is voor hun egocentrische belangen. Het gaat hen niet om het verrijken van jouw ziel waardoor het innerlijke licht jouw levenspad kan verlichten.

Jij als gewoon mens hebt je commitment aan jezelf uit handen gegeven.

Wanneer heb jij je ziel verkocht aan het verlangen naar zaken buiten die buiten jezelf liggen?

Wanneer stop jij met deze voortgaande vicieuze cirkel van uitbuiting en onderdrukking?

Er komen steeds meer mogelijkheden aan het einde van deze grote vicieuze cirkel zodat iedereen kan leren wat nodig is. Zij die willen leren zijn dan in staat om uit de vicieuze cirkel te stappen. Zij die niet willen leren, moeten de vicieuze cirkel herhalen.

Een voorbeeld. In een werksituatie is een manager die zich op een positie heeft gemanoeuvreerd door manipulatie en hielenlikkerei. Hij is gestegen door gebrek aan gewicht. Hij laat alle symptomen zien van het Peter Principe. Dat is een persoon die boven zijn maximum capaciteit is uitgegroeid, zoals een luitenant die acteert als een sergeant. Deze manager onderdrukte zijn medewerkers omdat dat zijn enige management stijl was. Het resulteerde in het feit dat zijn medewerkers vaak ziek waren of het oneens met hem waren. Hij kon ze niet ontslaan omdat het ambtenaren waren. De vrouwelijke General Manager verdedigde hem en ondersteunde hem in dit gedrag. Zij handelt zo, omdat hij de uitvoerder is van haar NLP trucjes, waardoor zij haar positie kan handhaven. In feite is zij ook een Peter Principe. Omdat de problemen hem boven het hoofd waren gestegen, was hij op zoek naar iemand die als kop van jut kon dienen. Deze persoon, de middelman, werd het slachtoffer die zijn gedrag en valkuilen moest verduren. De middelman doorzag de trucjes die er gespeeld werden. Op een dag in een algemene werkbespreking met de General Manager moesten alle medewerkers zich uitspreken en hun loyaliteit bevestigen aan de manager en de General Manager. De vraag die ze moesten beantwoorden was: “Vertrouw en ondersteun je deze manager en vertrouw en ondersteun je het doel van de organisatie, ja of nee?” Dit was een lastige NLP vraag. Als je “nee”zei vanwege het eerste deel van de vraag, dan had je zware tijden voor de boeg met als resultaat verplicht zoeken naar een andere baan.

Dus voelde men de noodzaak om met “ja te antwoorden vanwege deel twee van de vraag. Het resultaat was dan dat ze zichzelf ontkenden en verraadden vanwege het eerste deel van de vraag. De middelman zag wat er gebeurde en vertelde de mensen in de zaal dat hij twee vragen in één zag. Hij vroeg de General Manager de vraag anders te stellen, maar dat wilde zij niet. Ze stond erop en zei dat het een vraag was en dat men moest antwoorden. Hierop antwoordde iedereen met “ja”. Alleen de middelman durfde het aan om te antwoorden: “Nee op het eerste deel en ja op het tweede deel.” Hij maakte zijn punt, met mij valt niet te spotten.

Door deze actie stapte hij uit het cyclische proces van verraad, het spinnenweb, en stapte verder volgens zijn eigen proces. Zijn innerlijke kennis en wijsheid was toegenomen.

Enkele jaren later bemerkte hij dat de General Manager genegeerd werd door haar baas, collega’s en door al haar ondergeschikten. De manager van de middelman had zijn eigen graf gegraven en werd tentoongesteld en is nu zonder baan.

We leven in een tijd van balans en dat betekent dat de waarheid niet verborgen kan blijven.

Iedereen probeert een nieuw leven op aarde te co-creëren omdat we nog steeds in het proces van het zoeken naar  evenwicht zitten. We zijn nog steeds het slachtoffer van een onbalans ten gevolge van onze onevenwichtige acties.

Voor een evenwichtige actie is het nodig dat we ons verbinden met de “wo-man”. Alleen dan ervaren we gelijkwaardigheid en het feit dat een geslacht er niet toe doet. De valkuilen die we zelf mede creëren maken dat we ronddolen op aarde zonder onze bestemming te kennen. Dit maakt dat we lijden omdat we dat wat we niet hebben, willen hebben. We voelen dan de pijn omdat we de reden van het leven niet begrijpen. Als je het mannelijke en het vrouwelijke hebt leren integreren en je in balans komt, dan neem je op beide manieren waar; rationeel en irrationeel, assertief en receptief, mannelijk en vrouwelijk. Je verwerpt het een nog het ander. Er is geen oordeel. Je blijft in balans, in het midden van de weg en je blijft gefocust op je toekomst. Wanneer we deze valkuilen dichten, dan kunnen we over menswaardigheid spreken omdat we dan niet langer anderen onderdrukken, hen tot onze slaaf maken, intimideren, pesten, controleren of misbruiken.

Door inzicht in jezelf te krijgen, leer je uiteindelijk wie je bent en wat je doel op aarde is. Dan ben je gelijk aan elk ander wezen. Het enige dat er dan nog tussen zit is dat je dan bewust bent van jezelf en sommige anderen nog niet.