Op 4 mei is het dodenherdenking. Een goed iets om bij stil te staan. Stil te staan bij het feit dat we soms vechten en dood gaan voor sommige zaken. Zaken waarvan we denken dat het slecht is als het gebeurt. We denken dat het onze vrijheid in de weg staat. Soms is dat ook zo. Er zijn veel zaken die onze vrijheid in de weg staan en dan is het goed om daar op een avond in mei bij stil te staan.
Als onze vrijheid belemmert wordt,leven we inderdaad een doods leven. De vraag is alleen of we wel beseffen wat onze vrijheid belemmert?
Wat maakt dat we doods leven? Wat maakt dat we nog steeds als mens niet vrij zijn? Wat maakt dat er nog zo vaak mensen de waarheid naar buiten brengen die we als groep, als volk, als natie niet willen erkennen of herkennen? Wat maakt dat we op dodenherdenking denken aan hen die sneuvelden in een oorlog? Wat maakt dat we vergeten dat er veel meer mensen zijn die ons wijzen op het doodse leven dat we leiden? Wat maakt dat we denken dat de mensen die dood gaan in een oorlog op commando van een regering herdacht moeten worden?
Zou het niet zo zijn dat die mensen die toen dood zijn gegaan niet allang weer een nieuw leven geleefd hebben? Hebben niet veel van die gesneuvelden allang weer een nieuw leven én een nieuwe dood beleefd maar met een andere naam op hun graf?
Vooral op dit moment zijn er veel geïncarneerden uit de tijd van WOII! Dat is voor een ieder waar te nemen door de keuze van kleding, schoeisel, haardracht, handtassen en uiterlijkheden.
Feitelijk gaat dodenherdenking niet meer om hen die toen gesneuveld zijn in opdracht van de regering, maar gaat het om het herdenken van de dood in ons die nog steeds niet wil zien wat leven betekent waardoor we de fouten uit het verleden blijven herhalen.
Tijd om op 4 mei eens op een andere manier te kijken naar waarom we feitelijk rouwen. Wat doet er nu werkelijk pijn? Wat kwetst ons nu werkelijk? Is het soms onze naïviteit? Of onwetendheid? Laten we het doodse aspect in onszelf herdenken en onder ogen komen op dodenherdenking. Daar bij stil staan maakt dat we de balans kunnen opmaken en het levende aspect aan kunnen gaan kijken en vooruit kunnen gaan.
