Na een maand nieuwe natuurfilms op het etalagekanaal van Ziggo te hebben gezien, merk ik dat ik me stoor aan het commentaar en gedrag van de mensen die daarin naar voren kwamen en die commentaar leverden. Mensen die op safari gingen maar bang waren voor dieren of wat er in de natuur te vinden is. Mensen die het afschuwelijk vinden als ze een dier zijn prooi zien vangen, doden en opeten.
Te vaak projecteren ze hun menselijke houding en inzicht op dat wat ze meemaken in de natuur, zonder zich vragen te stellen.
Top down veroordelen ze dieren op hun natuurlijk gedrag.
Ze vragen zich daarbij niet af of hun eigen gedrag en houding wèl natuurlijk is.
Ze denken blijkbaar maar al te graag dat dieren zijn zoals zijzelf; dat is projectie.
Ze willen de natuur en de dieren maakbaar en controleerbaar maken en dat is de grootste menselijke fout.
Ze kunnen ook niet op geen enkele manier contact leggen (communiceren) met de dieren.
Dergelijke mensen gedragen zich als opperwezens, terwijl zij (de mens) de leerling zijn van de natuur. De wereld is niet maakbaar zoals de mens meent te denken. Wij moeten leren van de wereld om ons heen, van de natuur en niet andersom.
Mensen die zich als opperwezens gedragen menen dat de natuur wreed is. Maar ze hebben de natuur nog nooit begrepen en doorgrond. Ze hebben hun eigen leven of levens van anderen nog nooit begrepen en van dichtbij meegemaakt wat levend leven betekent. Dan immers zouden ze weten dat de natuur niet wreed is maar de mens! Deze mensen willen echter niet geconfronteerd worden met het feit van leven en dus tarten ze zelf de natuurwetten zonder enig inzicht. Ze maken het leven onmogelijk voor henzelf in de eerste plaats en ook voor planten, dieren en uiteindelijk bezorgen ze zichzelf daarboven op termijn ook nog eens een extra lijdensweg. Deze mensen zijn op de vlucht voor de werkelijkheid!
Ik vraag me dus werkelijk af waarom dieren zich aanpassen aan veranderende omstandigheden van de natuur en de mens het nog steeds niet kan. De mens kan geestelijk en lichamelijk steeds minder, wordt steeds afhankelijker en kan steeds minder op zijn eigen benen voortgaan in het leven. De degeneratie van de mens komt steeds vaker in het nieuws.
Door projectie en verkeerde identificaties is de mens het roofzuchtigste en bloeddorstigste en wreedste soort geworden, dat zichzelf bezig is uit te roeien door degeneratie, vergiftiging en vooral door onnatuurlijk handelen. Verkeerde identificaties zijn aan de mensen kenbaar gemaakt door psychologen als Freud, Jung, Rogers, Erikson, maar ook door o.a. de kwantum fysica en de geschiedschrijving.
Ik vraag me af waarom de genoemde mensen de natuur bezoeken en er filmen als ze zo vol afgrijzen en projectie kijken naar de werkelijkheid? Begrijpen ze niet dat ze een reflectie van zichzelf zien?
Waarom durven ze niet te leven met de werkelijkheid?
Waarom stellen ze zich geen vragen? Waarom luisteren ze niet naar de antwoorden en de inzichten die de natuur hen geeft?
Waarom wil de mens de natuur en het leven naar zijn hand zetten en daardoor steeds verder afglijden van de werkelijkheid?
Waarom hebben mensen zo een angst voor natuurlijk vuil, ontlasting, seks, vallende blaadjes, andere entiteiten, verwondingen of de dood?
Het antwoord is:
De mens aanvaardt nog steeds niet zijn doel op aarde!
De mens leeft nog steeds het liefst in de vertrouwde duisternis van de oorsprong en vergeet verder te gaan naar het licht (ontwikkelen / zelf realisatie).
Note:
Het commentaar bij natuurfilms zou de mens bewuster moeten maken van hun eigen (on) vermogens in plaats van projecties…
Pauline heeft meer dan 1000 mensen, dieren en planten hun levensboek gelezen. Ze nodigt alle mensen uit te leren communiceren met hun innerlijke Zelf, opdat ze vervolgens ook kunnen communiceren met het Zelf van elke andere entiteit. Inzicht en begrip kunnen dan naar voren komen. Dan komt er weten!
