Veel mensen reageren boos op het “Ik” verschijnsel. Velen gingen vervolgens opnieuw een verkeerde identificatie aan. Het begon na het tijdperk waarin we hadden geleerd om te praten over “wij…” Bijvoorbeeld wij denken er zo en zo over. Spreken over “wij” wordt gezien als jezelf verbergen achter een groep van onbekende personen. Of het “jij” tijdperk waarin we iemand wilden aanspreken, ook dat is weer uit de mode omdat het bij sommigen als een beschuldiging binnenkwam. Het gemeenschappelijke in het “jij” en “wij” tijdperk was dat daarmee de boodschapper zich verschuilde achter de groep (wij) of door te wijzen naar de ander (jij).
Vervolgens kwam er een kwetsbaarder tijdperk waarin we gingen praten vanuit onszelf. Het “Ik” tijdperk. In dat “ik-tijdperk” werd ons geleerd wat het verschil is tussen agressiviteit, assertiviteit en sub assertiviteit. Waarbij in een assertieve uiting gelet werd op “ik en de ander”. In beide andere vormen werd er alleen gelet op “ik” of “de ander” en is er geen balans. Ook leerden we de “ik-boodschap”. Ik gevolgd door het gedrag van de ander dan je eigen gevoel en het gevolg van het geheel. We leerden te uiten wat voor een gevolg de actie van de een voor een ander heeft.
Egocentrisme
Door velen is in de geschiedenis door het niet (willen) begrijpen van de essentie aan anderen het verkeerde voorbeeld gegeven of werden we een verkeerde kant opgestuurd. Velen gingen dat (gedwongen) nadoen. Ook het bovenstaande wordt door velen verkeerd begrepen. Vooral mensen die vastzitten in de vergiftigende identificatie (Theorie psycholoog Sigmund Freud) van Oedipus identificatie, narcistische identificatie, doel identificatie en de object verlies identificatie.
Voorbeelden hiervan zijn de mannen die vrouwen niet begrijpen en veroordelen en omgekeerd (mannenhaters en vrouwenhaters), zichzelf prijzen zonder dat er inhoud aan ten grondslag ligt, als doel hebben om geld, goederen en aanzien te verwerven zonder innerlijke kennis en verder het ontbreken van om kunnen gaan met tegenslag, verlies en rouw.
Deze groep in het bijzonder wordt en werd heel boos op mensen die spreken vanuit hun eigen innerlijke beleving en vanuit assertiviteit. Ze zijn boos om meerdere redenen.
Een reden is dat de persoon die vanuit zijn eigen beleving spreekt hen spiegelen en het spiegelbeeld hen niet aanstaat omdat ze (nog) niet weten wie ze zijn. Ze willen immers net als anderen ook krachtig en kwetsbaar zijn, maar kunnen dat (nog) niet, maar zijn wel boos op anderen die het wel kunnen (projectie). Soms zijn ze jaloers omdat die ander dichter bij zijn innerlijke Zelf staat en zij op die plek wensen te staan en dus proberen ze de ander van zijn plek te stoten door er met smaad over te praten (drogredenen aanvoeren).
Personen die assertiviteit ervaren als agressief gedrag geven anderen de schuld voor hun slachtofferhouding omdat ze (nog) niet weten hoe ze hun behoeften of gevoelens kunnen uiten. In feite lijden ze aan een sociale stoornis en beschuldigen anderen ervoor. Als een volwassene moeten we onze opgedane wonden helen en de huidige wonden helen in ons leven (theorie Erik H. Erikson of Bert Hellinger).
Een andere duidelijke reden is dat ze graag blijven overheersen over anderen en dus blijven reageren vanuit hun egocentrisme. Het uit zich dan in het etaleren van andere groepen mensen of die andere persoon. Verder uit het zich in rattengedrag.
Rattengedrag is lippendienst, window dressing, elkaar in het zadel helpen (Peter Principle), extrovert gedrag (Mrs. Bucket), verstoppen achter een masker van onecht gedrag zoals alleen maar glimlachen en vriendelijke woordjes en verder gezagsondermijnend gedrag of onderdrukkend gedrag. Zij stelen kennis, woorden en inzichten om daarmee zichzelf aanzien te geven en breken de maatschappij af omdat het allemaal gebouwd wordt op luchtkastelen in plaats van op integrale en verinnerlijkte kennis (=wijsheid).
Het zijn mensen die zich uitten met: Ik ben een man dus ik ben beter dan een vrouw, ik ben een man dus ik kan het beter dan een vrouw, ik ben een vrouw dus ik kan het beter dan een man, ik heb een hogere positie dus neem ik niets aan van jouw mededeling of boodschap, ik ben een huilende baby en MOET nu eten hebben, ik ben een moe kind maar wil opblijven dus MOET ik mijn zin krijgen etc. Het lijkt erg op het gedrag wat in de “twee ik-fasen” (kleuter / adolescent) naar voren komt. Te vaak constateren we volwassenen die niet verder komen dan het gedrag van een kleuter.
Het egocentrisme is het Super Ego of Über Ich zoals door Sigmund Freud beschreven. Het is het morele, religieuze deel in ons dat perfectie zoekt door anderen te onderdrukken om zo de eigen perfectie te bereiken of zich verheven te voelen boven anderen door middel van uiterlijk vertoon (de schone schijn) van excessieve macht/controle, goederen en geld. Het is niet gebaseerd op realiteit. Dit dwingende morele gedrag wordt overgenomen door de volgende generatie of dwingend opgelegd aan hen. Zij creëren zonder dat ze inzicht hebben in de essentie of verbanden kunnen leggen.
N.B. Kanttekening: het gaat om stelselmatig gedrag.
Egoïsme
Van generatie op generatie dragen we dit gedrag over aan de volgende generatie omdat we niet durven of willen opkomen voor onze geboorterechten. Het is ieders geboorterecht om de eigen weg door het leven te gaan.
We zijn allemaal op weg in en door het leven. Dat betekent dat we door moeten groeien vanuit het egocentrisme naar een meer gebalanceerd leven en echt volwassen gedrag. Dat bereiken we alleen door vallen en opstaan. Het betekent wel in de groep of de samenleving te staan maar niet de eigen identiteit op te geven. We hebben ons immers ooit individueel te verantwoorden.
Om vanuit het delen van ervaringen elkaar te spiegelen in het groeiproces. Het betekent niet dat we agressief benaderd worden of dat iemand zich wil laten gelden en het doet ook niet echt pijn want het is een manier om te helen omdat je andere mogelijkheden ziet om met zaken om te gaan. Uit de “Comfortzone” stappen betekent meer ervaren. Het leven biedt een scala aan mogelijkheden om te ervaren, te leren en te helen. Alleen egocentrisme (Über Ich) leidt tot lijden.
Wanneer ons Egoïsme goed functioneert dan zijn we in balans. In balans zijn impliceert assertief gedrag, want dan houdt je rekening met jezelf en de ander. Een persoon in balans is bewust bezig met het ervaren, leren en helen. Bewuste mensen steken hun nek uit waar anderen niet durven vanwege vele angsten. Bewuste mensen dragen bij aan het opbouwen van een maatschappij naar een steeds hoger niveau van denken, doen en weten. Bewuste mensen zijn bezig met zelfverwerkelijking. Het zijn mensen die willen co-creëren. Een co-creatie is in samenhang met de essentie van de ander en leidt tot vruchtbaarheid; het is gebaseerd op respect en liefde. Bewuste mensen hebben geld en goederen in voldoende mate, maar ze hebben niet meer dan wat nodig is. Zij baseren zich op hun innerlijke kracht.
Gebalanceerde samenleving
Een gebalanceerde samenleving stimuleert het lerende vermogen van individuen en niet het onderdrukken van individuen of groepen.
In een gebalanceerde samenleving stimuleert men de volwassenen om de foutieve identificaties onder ogen te zien en op te lossen of in balans te brengen (theorie Erikson of Hellinger). Een gebalanceerde samenleving stimuleert ook de zelfverwerkelijking (Psychologen Maslov, Rogers, Jung, Freud of de leraar van de Krya Yoga Paramahansa Yogananda en verder de lessen vanuit de Intuïtieve ontwikkeling of de kwantum mechanica).
Het resultaat van het balanceren van de identificaties:
– Door de Oedipus identificatie als volwassene op te lossen worden man en vrouw gelijkwaardig individu’s met ogenschijnlijke andere uiterlijkheden.
– Door de narcistische identificatie als volwassene op te lossen zijn we niet meer bang, angstig of gefrustreerd als we een ander ont-moeten.
– Door de doel identificatie los te laten zijn we niet meer bang voor een persoon met succes of onder de indruk van deze persoon. We letten op de kwaliteiten van de ander en onszelf. Een persoon met kwaliteit is niet altijd maatschappelijk succesvol en maatschappelijk succesvol kan zelfs bereikt worden door gebrek aan kwaliteit. Het gaat om het zien en erkennen van kwaliteit.
– Door de object verlies identificatie als volwassene op te lossen volgen we niet langer autoriteiten zonder kwaliteiten en zijn we niet langer bang voor hun vijandigheid of straf. We durven dan ook de andere wang toe te keren, waarna de macht van deze autoriteit (macht is gebrek aan innerlijke kracht) is gebroken.
Als volwassene hebben we het geboorterecht om ons leven zelf ter hand te nemen. Dit kan alleen als we bereid zijn te leren van de ervaringen en de ontmoetingen met anderen en door aan zelfreflectie te doen. Fouten maken, tegenslag en dood zijn onderdelen van een gebalanceerde samenleving en levend leven. Het uitbannen van alle gevaren door regelgeving hoort niet bij een lerende samenleving maar bij een dode samenleving. In een gebalanceerde samenleving is er leven en dood; is er het positieve en het negatieve; zijn de mannelijke en vrouwelijke aspecten geïntegreerd, is er pijn en blijdschap, is er de lach en de traan en is de persoon zowel introvert als extrovert.
In zo een gebalanceerde samenleving leren we van elkaars tegenstellingen in plaats van ze te onderdrukken. Alleen het toestaan van een van uiteinden van een balans behoort tot een onderdrukkende doodse maatschappij.
Conclusie
Daarom moeten we ons en onze kinderen leren ons innerlijk te verwezenlijken door onze eigen identiteit diep van binnen zichtbaar te leren maken.
Een ieder heeft dezelfde rechten!
