De brandweer is voor de gemiddelde burger vooral bekend om de harde actie met de “rode auto’s”, in de wandeling “repressie” geheten en het wordt gezien als het meest sexy onderdeel van het korps. Sterker nog, binnen de brandweer wordt er ook zo over gedacht. In de praktijk bestaat er een grote scheidslijn tussen de “rode auto’s” en de overige onderdelen bij de brandweer. Niet zozeer op papier, maar “de rode auto’s” vinden het maar moeilijk te begrijpen dat risicobeheersing ook “brandweer” is.
Risicobeheersing heeft alles te maken met het verbeteren van veiligheidsbewustzijn bij burger en maatschappij. Een behoorlijk ingewikkeld vak waarbij van de betrokken brandweerfunctionarissen veel gevraagd wordt: verstand van mensen, de maatschappij, de politiek, de wetgeving en niet in de laatste plaats verstand van het brandweervak. Kortom, de ideale ambassadeur die namens de brandweer met de buitenwereld in aanraking komt. Deze ambassadeur moet naar mijn mening eens goed in het zonnetje gezet worden; dit gebeurt te weinig omdat onderhandelen nu eenmaal geen sexy image heeft. Wel belangrijk in de praktijk: er wordt mede vorm gegeven aan een veilige leefomgeving waar incidenten niet worden uitgesloten, maar waar door de brandweer ingezet wordt de ideale combinatie: veiligheid voor, van en door mensen! Laten wij zeggen een vorm van repressie en branden blussen zonder vlammen en water. Opeens lijkt het zowaar een brandweervak!
Een belangrijk brandweervak bemenst met diplomaten in het vak: met kennis van (brandweer-)zaken maar ook gevoelig voor argumenten van de gesprekspartners en bereid om te onderhandelen op basis van gezamenlijk belang: waar kunnen wij elkaar vinden in plaats van te bestrijden.
Diplomaten die binnen de nieuwe brandweerdoctrine steeds belangrijker worden en wie weet in de toekomst, ook een sexy onderdeel binnen de brandweer!
Van mij mag het…
